April 26, 2017 11:00 am JST

Thousands of Japanese Buddhist temples left 'priestless'

Nearly 13,000 lack resident leaders as depopulation gnaws at community pillars

ALEXANDER MARTIN, Nikkei staff writer

Japan's Buddhist temples rely on ceremonial fees and collections from local supporters. © Reuters 

   

TOKYO -- Japan is home to more Buddhist temples than convenience stores, but many are struggling to find the parishioners they need to stay afloat. As congregations shrink, thousands of temples are going without resident priests.
A survey released by the Kyoto Shimbun newspaper this week shows that nearly 13,000 of the approximately 75,000 Buddhist temples in the country do not have resident priests or are co-managed by chief priests from other temples.

The situation is especially dire in rural areas that have seen their populations fall, either naturally or due to migration to cities, a spokesman for the largest sect represented in the poll told the Nikkei Asian Review.
The poll covered 62,600 Buddhist temples -- or over 80% of all temples in Japan -- belonging to 13 sects. Of the total, 12,964, or around 20%, do not have a resident priest.
"With rural depopulation, we're seeing many temples lacking enough parishioners to pay for their upkeep," said a spokesman for the Soto sect, the largest of the Zen sects in Japan, which oversees 14,521 temples. Of those, around 22% do not have designated resident priests. Some chief priests, or jyushoku in Japanese, manage up to six or seven small temples.
Some temples, especially those in mountainous regions with dwindling communities, have been abandoned because there are not enough local patrons to finance their activities, the spokesman said.
Financial squeeze
Traditionally, Buddhist temples are pillars of communities, offering funerals, memorial services, spiritual advice and managing family graves. They rely on ceremonial fees and money collected from local supporters.
But high funeral prices -- the fees for ceremonies and related services can run upwards of $20,000 -- have led many secular-minded Japanese to look for cheaper options. This is weighing on the finances of temples already struggling with changing demographics.
The issue has been raised by Buddhist organizations on numerous occasions. Some priests have opened Buddhism-themed bars and cafes to give the religion a hipper image, and to make it more accessible to the masses.

Nearly 13,000 lack resident leaders as depopulation gnaws at community pillars

ALEXANDER MARTIN, Nikkei staff writer

TOKYO -- Japan is home to more Buddhist temples than convenience stores, but many are struggling to find the parishioners they need to stay afloat. As congregations shrink, thousands of temples are going without resident priests.
A survey released by the Kyoto Shimbun newspaper this week shows that nearly 13,000 of the approximately 75,000 Buddhist temples in the country do not have resident priests or are co-managed by chief priests from other temples.

The situation is especially dire in rural areas that have seen their populations fall, either naturally or due to migration to cities, a spokesman for the largest sect represented in the poll told the Nikkei Asian Review.
The poll covered 62,600 Buddhist temples -- or over 80% of all temples in Japan -- belonging to 13 sects. Of the total, 12,964, or around 20%, do not have a resident priest.
"With rural depopulation, we're seeing many temples lacking enough parishioners to pay for their upkeep," said a spokesman for the Soto sect, the largest of the Zen sects in Japan, which oversees 14,521 temples. Of those, around 22% do not have designated resident priests. Some chief priests, or jyushoku in Japanese, manage up to six or seven small temples.
Some temples, especially those in mountainous regions with dwindling communities, have been abandoned because there are not enough local patrons to finance their activities, the spokesman said.
Financial squeeze
Traditionally, Buddhist temples are pillars of communities, offering funerals, memorial services, spiritual advice and managing family graves. They rely on ceremonial fees and money collected from local supporters.
But high funeral prices -- the fees for ceremonies and related services can run upwards of $20,000 -- have led many secular-minded Japanese to look for cheaper options. This is weighing on the finances of temples already struggling with changing demographics.
The issue has been raised by Buddhist organizations on numerous occasions. Some priests have opened Buddhism-themed bars and cafes to give the religion a hipper image, and to make it more accessible to the masses.

The future, however, looks grim, given Japan's declining population and the ongoing exodus from the countryside to cities.
"The situation hasn't really changed over the past decade," the Soto spokesman said. "We have priests, but there's no point in dispatching them to temples in areas where there's no economic activity."

از پناهجویان در ژاپن استقبال نمی شود

بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که در کشور ژاپن پناهندگان و پناهجویان مورد استقبال قرار نمی گیرند و آنان می بایست همیشه در حاشیه زندگی کنند.

به گزارش ایرنا، تحقیقات نشان می دهد که دولت ژاپن در یک دهه گذشته هرگز از سختگیری های خود برای این افراد آسیب پذیر به رغم درخواست های مکرر مردم و نهادهای مختلف این کشور برای پذیرش آنان نکاسته و در این کشور پناهندگان و پناهجویان کشورهای مختلف از سوریه گرفته تا کشورهای آفریقایی برای باز کردن حساب بانکی، بیمه و گرفتن امتیازاتی که به طور معمول افراد در یک جامعه دارند با محدودیت های بسیار زیادی روبرو هستند.

روزنامه «ژاپن تودی» در تازه ترین گزارش خود اعلام کرده است که احساسات ضد پناهجویی در اروپا و آمریکا شدت گرفته است اما در ژاپن بیشترین محدودیت ها به صورت قانونی اعمال می شود و یک پناهجو به تنهایی باید به مبارزه با دولت برود.

این گزارش تصریح می کند: ژاپن به طور کلی برای پناهجویان و اتباع خارجی یکی از سخت ترین کشورها برای زندگی است و در حالی که آنها باید ژاپنی صحبت کنند، نمی دانند دقیقا برای فرا گرفتن این زبان که ارائه خدمات در این زمینه بسیار محدود است، به کجا مراجعه کنند.

جمعیت ژاپن هم اکنون ۱۲۷ میلیون نفر است و به دلیل نرخ پایین زاد و ولد و نرخ بالای مرگ و میر این رقم برای سال ۲۰۶۰ میلادی ۸۵ میلیون نفر پیش بینی شده است با این حال و به رغم نیاز به نیروی کار باز هم از پناهجویان و خارجیان در ژاپن استقبال نمی شود.

دولت ژاپن اعلام کرده که در سال ۲۰۱۶ میلادی بیش از ۱۰ هزار نفر از کشورهای مختلف درخواست پناهجویی به توکیو ارسال کرده اند که نسبت به سال 2015 با افزایش روبرو بوده است.

عمده کسانی که در سال گذشته میلادی از ژاپن درخواست پناهندگی کرده اند کسانی هستند که مایل به کار در این کشور بوده و نمی خواهند زیر پوشش حمایتی دولت قرار بگیرند.

از سال ۲۰۱۰ میلادی دولت ژاپن مقرراتی را به اجرا گذاشت که بر اساس آن کسانی که به عنوان پناهنده وارد این کشور شده اند بعد از مدت معینی که تحت نظارت قرار می گیرند، حق ورود به بازار کار دارند که البته به ندرت چنین مقرراتی اجرایی شده است.

از آن زمان به این طرف شمار درخواست کنندگان پناهجویی در ژاپن افزایش یافته و در سال ۲۰۱۵ میلادی شمار این افراد به هفت هزار و ۵۸۶ نفر رسید و در سال ۲۰۱۶ میلادی از مرز ۱۰ هزار نفر فراتر رفته است.

با این وصف ژاپن یکی از کشورهایی است که سخت ترین شرایط را برای ورود و بکار گیری پناهجویان دارد و به همین سبب همواره مورد انتقاد شدید بین المللی قرار داشته است.

این کشور که به بستن درهای خود به روی پناهجویان شهرت جهانی دارد در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ میلادی فقط بین شش تا ۳۹ نفر را به عنوان پناهجو قبول کرد و به آنها اجازه کار داد.

وزارت دادگستری این کشور با اینکه هنوز آمار سال گذشته میلادی را منتشر نکرده، می گوید در حال بررسی افزودن بر دایره شمول قبولی پناهجویان است.

دولت ژاپن مدعی است، بسیاری از کسانی که از این کشور اعلام پناهندگی می کنند، کسانی هستند که از دلایل کافی و قانع کننده برای این کار بر اساس مقررات سازمان ملل متحد برخوردار نیستند.

ژاپن تودی همچنین از قول وزارت دادگستری ژاپن آورده است: بسیاری از پناهجویان در فرم هایی که پر کرده اند علت درخواست پناهندگی را داشتن بدهی، منازعات و درگیری با همسایگانشان عنوان کرده اند.

چگونه آرزوی ایرانی ها خاطره تلخ ژاپنی ها شد؟!

نگرانی ژاپنی‌‌‌ها از نرخ بسیار پایین تورم در این کشور تا حدی است که رییس جدید بانک مرکزی ژاپن، اصلی‌ترین برنامه اقتصادی خود را پایان دادن به این اوضاع و افزایش تورم توصیف می‌‌کند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،  بیش از سه دهه است که سومین اقتصاد بزرگ دنیا یعنی ژاپن  دچار رکود شده است. شاید تعجب کنید اما رکود ژاپن با رکود اقتصاد در ایران بسیار متفاوت است. رکود از نوع ژاپنی شاید آرزوی تمام اقتصاددانان ایران و هدف تمام دولت ها در این چند سال بوده است؛ چرا که تورم پایین و نزدیک به صفر در ژاپن  گریباگیر اقتصاد چشم بادامی ها شده است.

به گزارش افکارنیوز، نگرانی ژاپنی ها از نرخ بسیار پایین تورم در این کشور تا حدی است که رییس جدید بانک مرکزی ژاپن، اصلی ترین برنامه اقتصادی خود را پایان دادن به این اوضاع و افزایش تورم توصیف می کند. راه حلی که او برای برون رفت از این وضعیت انتخاب کرده، افزایش تورم است؛ موضوعی که سیاست مدارها و اقتصاددانان ایرانی تا به حال برنامه ای برای آن ارائه نکرده اند، چرا که تورم در ایران به صورت آسان و خودکاری افزایش می یابد!

تورم در ژاپن در 12سال متوالی از سال 2000تا سال 2012 میلادی در بالاترین نقطه اوج خود رقم 1.4درصد را به ثبت رسانده و بیشتر سال ها نیز تورم پایین یا نزدیک به صفر بوده است. این تورم پایین در حالی برای بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران تبدیل به یک آرزو شده که برای چشم بادامی ها خاطره تلخ است!

تورم در اقتصاد به معنای میزان رشد قیمت هاست. در واقع وقتی تورم بالاست یعنی میزان رشد قیمت ها شدید بوده است و نرخ تورم پایین نیز به معنای آهنگ کند افزایش قیمت ها در اقتصاد است.

اما تورم منفی نشان دهنده چیست؟

تورم منفی یعنی کاهش یا ثابت ماندن قیمت ها در اقتصاد یعنی به طور مثال دارنده های ملک یا خودرو تمایلی به فروش دارایی خود را ندارند؛ چرا که دارایی هایشان سال به سال ارزان تر می شود و در مقابل اگر خریدار نیز باشید باز هم صبر می کنید چون اطمینان دارید که قیمت ها کاهش می یابد. این تقابل عرضه و تقاضا باعث می شود تولیدکننده ها نه علاقه ای به سرمایه گذاری و نه علاقه ای به افزایش تولید داشته باشند چون خریداری نیست و اقتصاد در حالت سکون به سر می برد.

با این اوضاع بانک مرکزی این کشور بدون دخالت مستقیم دولت ژاپن تصمیم گرفته است تا با تزریق پول به اقتصاد رونق را به این کشور بازگرداند، درست مثل تصمیمی که محمود احمدی نژاد در سال های اولیه حضورش در پاستور گرفت و به بانک مرکزی دستور داد تا نقدینگی را افزایش دهد؛ تصمیمی که نادانسته به جای رونق اقتصاد ایران سبب شد تا گره رکود اقتصادی در کشور کورتر شود!

بانک مرکزی ژاپن با خرید اوراق قرضه بلند مدت، علاوه بر افزایش نقدینگی، به دنبال آن است تا نرخ بهره قرض دادن پول را ارزان کند. تا با افزایش نقدینگی مردم، تولید کنندگان و شرکت ها به وام گرفتن تشویق شده و خرید کنند. از دیگر تصمیمات دولت ژاپن خرید سهام در بورس است؛ چرا که با این اقدام نیز نقدینگی افزایش می یابد و ارزش بازار بورس این کشور نیز بالا می رود. با این اقدام شرکت های حاضر در بورس نیز پولدارتر شده و سرمایه گذاری نیز افزایش می یابد. با تمام این اقدامات بانک مرکزی این کشور پیش بینی کرده است تورم سومین اقتصاد بزرگ دنیا تا 2درصد افزایش می یابد و اقتصاد این کشور وراد دوران رونق می شود.

دلیل تورم منفی ژاپنی ها چیست؟

ژاپن نه منابع نفتی دارد و نه منابع طبیعی که با تکیه بر آنها بتواند اقتصاد خود را بگرداند. ژاپن هیچگاه مانند ایران نبود چرا که نه در زمینه کشاورزی و نه در زمینه نفت و گاز منابع ایران را نداشت و این در حالی بود که ایرانیان با وجود داشتن هوش و نبوغی بالاتر از ژاپنی ها سالهاست که تنها به نفت و منابع طبیعی خود اکتفا کردند!

تنها مزیت ژاپنی ها، صنعت و دانش آنهاست که به واسطه این دو عامل مهم توانسته است از صادرکننده های بزرگ دنیا باشد. اما رکود آمریکا و اروپا و رشد اقتصادی همتای ژاپنی ها یعنی چین، مشتری های ژاپن را کم کرده است و به رکود در این کشور دامن زده است؛موضوعی که با شروع بحران اقتصادی آمریکا و اروپا، کارشناسان را نگران کرده بود که مبادا رکود در اقتصاد آمریکا ،بزرگترین شریک تجاری ژاپن موجب وقفه در رشد اقتصادی سرزمین آفتاب تابان شود.

بد نیست بدانید در علم اقتصاد وقتی کشوری تورم تک رقمی بالاتری داشته باشد، در دوران رونق اقتصادی به سر می برد و بالعکس. شاید بگویید با این حساب با وجود تورم 40درصدی در ایران ما هم باید در دوران رونق باشیم. ولی اینطور نیست. طبق اصول علم اقتصاد، تورم و بیکاری باید با یکدیگر رابطه عکس داشته باشند. یعنی وقتی تورم بالا می رود به واسطه ورود اقتصاد به دوران رونق باید از میزان بیکاری کاسته شود. معضلی که ایران در حال حاضر با آن روبروست رکود نیست بلکه رکود تورمی است یعنی وقتی که تورم و بیکاری به جای رابطه عکس، رابطه مستقیم دارند.

http://www.yjc.ir/

مراسم اهدای نشان افتخار به جناب آقای عباس کیارستمی

در تاریخ 23 آذر 1392، مراسم اهدای نشان افتخار " خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل " به جناب آقای عباس کیارستمی در منزل سفیر ژاپن برگزار گردید.
تعدادی از دوستان برجسته ایرانی و اهل فرهنگ وی از جمله دست اندرکاران فیلم، هنرمندان،  بازیگران، ادبا و ....که در سراسر جهان فعالیت می نمایند در آن مراسم حضور داشتند و تبریکات صمیمانه خود را به ایشان ابراز نمودند.

در آن مراسم جناب آقای "کوجی هانه دا"، سفیر کبیر ژاپن در ایران، تقدیر نامه و نشان افتخار را به جناب آقای عباس کیارستمی اعطا کرد و در انتهای سخنرانی خود که به زبان فارسی ارائه شد با اشاره به بیتی ازشعر حافظ به شرح زیر برای ایشان آرزوی پیشرفت و سلامتی روز افزون نمود.

بیا تا گل بر افشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم

همچنین جناب آقای کیارستمی در سخنرانی خود فرمود:

جوایز زیادی دریافت کرده ام ولی برای نخستین بار است که یک چنین جایزه ارزشمند و جهانی را در شرایطی که دوستانم به ویژه پسرم  در کنارم می باشند دریافت می نمایم.

جناب آقای عباس کیارستمی، نشان افتخار " خورشید تابان، انوار زرین به همراه نقش گل " را به پاس خدمات ارزشمند و مساعدت درایجاد تبادلات فرهنگی و تفاهم متقابل بین ایران و ژاپن، ارتقاء سطح فیلم در ژاپن وگسترش فرهنگ ژاپن در سراسر دنیا از جمله ایران را از طریق فعالیتهای هنری دریافت نمود.

وی  در سال  1940 میلادی مصادف با سال 1319 شمسی در تهران متولد شد و از دانشکده هنردانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. وی پس از ساختن اولین فیلم خود در سال 1971 به ساختن فیلمهای متعدد دیگری از جمله  فیلمی به نام " خانه دوست کجاست " پرداخت و در سال 1996 فیلمی از وی به نام " طعم گیلاس" جایزه" نخل طلایی" جشنواره فیلم "کن" را به خود اختصاص داد.

در سالهای اخیر فیلمی به نام ”  like someone in love “ در ژاپن، کشوری که بسیار مورد علاقه ایشان می باشد،  فیلمبرداری شد و همچنین  به منظور رقابت و ارزیابی با فیلمهای دیگر در جشنواره "کن" به نمایش گذاشته شد. 

http://www.ir.emb-japan.go.jp/fa/jicc/kiarostami1392.html

آیا پایه گذار کشور ژاپن پارسی تبار بوده است ؟

بر روی اسکناس های ده هزار ینی پیشین ژاپن، عکس مردی دیده می شود که از او با نام پایه گذار کشور کنونی ژاپن و نخستین قانون گذار این سرزمین یاد می شود .
« شوتوکو تایشی » نام این مرد بزرگ می باشد که گفته می شود در سال ۵۷۴ میلادی در استان نارا زاده شده و در سال ۶۲۲میلادی درگذشته است . Shotoku Taishi
در ژاپن دیدگاهی است که می گوید شوتوکو تایشی از نژاد پارسی بوده که خانواده او از راه چین به ژاپن آمده بودند .
چیکارا کوجی پژوهشگر دوران گذشته ژاپن، یکی از کسانی می باشد که برپایه برخی نشانه ها بر این باور است که در رگ های شوتوکو تایشی خون پارسی جریان داشته است .
کوجی در یک برنامه تلویزیونی شبکه توکیو می گوید که باورهای شوتوکو تایشی درباره ستارگان و نقش این ستارگان در زندگی روزمره او نشان می دهد که باورهای او به باورها و آیین های پارسیان کهن بسیار نزدیک بوده است .
به گفته این پژوهشگر در پرستشگاه بودایی که شوتوکو تایشی در دوران زندگی خود در شهر کنونی اوساکا ساخته ، شمشیری از او بجا مانده که بر آن نقش ستارگان هفت اورنگ دیده می شود که با زندگی پارسیان پیوند نزدیکی داشته است .
گفته می شود که در گذشته ستارگان هفت اورنگ راهنمای رهنوردان ایرانی بوده که از راه ابریشم گذر می کرده و با کشورهای دیگر در داد و ستد بودند .
کوجی همچنین می گوید که در ایران باستان، باورهای دینی ایرانیان بر پایه آیین میترا استوار بود و پارسیان سال نو را در شب چله جشن می گرفتند .
این پژوهشگر ژاپنی می افزاید که پارسیان شهر باستانی تخت جمشید را بگونه یی ساختند که در شب چله، ستاره شباهنگ که پس از خورشید، تابان ترین ستاره در آسمان می باشد از روبرو در زاویه بیست درجه بسوی شمال غربی دیده شود .
به گفته او، راهی که میان خانه شوتوکو تایشی و محل کار او ساخته شده و هم اکنون در استان نارا وجود دارد نیز همانند تخت جمشید بگونه یی ساخته شده که زاویه آن بیست درجه بسوی شمال غربی گرایش دارد .
این گرایش بیست درجه یی بسوی شمال غربی در چند جای دیگر از استان نارا و خانه یی که شوتوکو تایشی در آن زندگی می کرده نیز به چشم می خورد .
یکی دیگر از نشانه هایی که گفته می شود شوتوکو تایشی پارسی تبار بوده، نوشته های بجا مانده از معبد آسوکا، کهن ترین پرستشگاه بودایی ژاپن در روستای آسوکا در استان نارا است که با شوتوکو تایشی پیوند تنگاتنگ داشته است .
در این نوشته های کهن، نام سازندگان این پرستشگاه دیده می شود ، ولی این نام ها با نام های ژاپنی همخوانی نداشته و با گویش زبان ژاپنی بیگانه هستند .
ایچی ایموتو استاد دانشگاه گایگودا در شهر اوساکا می گوید که این نام ها هر چند با خط کانجی نوشته شده، ولی گویش آن به زبان پارسی است که نمونه های آن نام هایی همچون میترا، پیمان و یا سنگ مرمر هستند.
این پرفسور ژاپنی می گوید که این نام های پارسی نشان می دهند که در ساخت معبد آسوکا، کارشناسان و ابزارهای پارسی بکار گرفته شده بودند .
یادآوری می شود که در روستای آسوکا سنگ ساخته های بزرگ و کهنی همچون فواره های سنگی دیده می شوند که پیشینه آنها به دوران آسوکا (۵۳۸ میلادی) بازمی گردد و گمان می رود با پارسیان بگونه یی در پیوند هستند.
برخی از پژوهشگران ژاپنی بر این باورند که در آنزمان از تکنولوژی آب های زیر زمینی ایرانی ( قنات ) برای آبرسانی به این فواره های سنگی بهره گرفته شده است .

بررسی روابط ایران و ژاپن در پساتحریم

یک اقتصاددان ایرانی که دوران تحصیل و سال‌های پس از آن را در توکیو سپری کرده است روابط ایران و ژاپن را مسالمت‌آمیز و بر پایه احترام توصیف می‌کند و براین امر تاکید دارد که ژاپنی‌های منضبط دقیق و قانون‌گرا ما را در شرایط سخت تحریم‌ها تنها نگذاشتند. هرچند این امر به نیاز مبرم آنها به انرژی بازمی‌گردد ولی ایران می‌تواند از همین نیاز به نحو احسن استفاده کند.

نگاهی به فرهنگ ژاپن و بررسی‌های دقیق و کارشناسانه آنها و نحوه بهره‌برداری‌شان از صنعت تکنولوژی به ما نشان می‌دهد که چرا این کشور همواره در بخش‌های مختلف به ویژه در صنعت و تجارت حرفی برای گفتن و محصول جدیدی برای عرضه کردن دارد.
به گزارش ایسنا، دکتر فرهاد تقی‌زاده حصاری، اقتصاددان و دستیار رئیس موسسه بانک توسعه آسیایی ADBI (توکیو، ژاپن) با اشاره به ظرفیت‌های ایران و ژاپن برای برقراری تعامل با یکدیگر و روابط تاریخی دو کشور افزود: ملت‌های دو کشور علاقه‌مند به برقراری روابط تجاری و اقتصادی با یکدیگر هستند و در طی سالیان پیش هم خصومتی بین مردم ایران و ژاپن وجود نداشته است. همچنین فراز و نشیب‌هایی که در روابط ایران با کشورهای غربی وجود داشته در بین تهران و توکیو دیده نشده است.
وی ادامه داد: روابط تهران - توکیو همواره مسالمت‌آمیز و برپایه احترام متقابل بوده است. حتی در زمان مصدق و بعد از ملی شدن نفت هم که بسیاری از کشورها ما را تحریم کردند ژاپن جزء معدود کشورهایی بود که همچنان به واردات نفت از ایران ادامه داد و به اقتصاد کشورمان کمک کرد.
تقی‌زاده با اشاره به همکاری تاریخی ژاپن با ایران گفت: در سال 1952 یعنی یک سال پس از ملی شدن صنعت نفت، وقتی که عمده کشورها خرید نفت از ایران را تحریم کرده بودند، شرکت "ایده میتسو" نفتکشی را با نام " نیشیمارو" برای خرید نفت به ایران فرستاد. این رویداد مهم تاثیر شگرفی بر روابط دوستانه بین دو کشور گذاشت. سفارت کشورمان در توکیو نیز اخیرا سمیناری برای گرامیداشت این رویداد مهم تاریخی برگزار نمود.
این اقتصاددان خاطرنشان کرد: ماه گذشته میلادی هیئت بلند پایه تجاری از ژاپن به ایران سفر کردند. معاون وزیر اقتصاد، تجارت و صنعت ژاپن در راس این هیئت حضور داشت که مدیرانی از 21 شرکت ژاپنی از صنایع مختلف ژاپن در زمینه های نفت، گاز، پتروشیمی، حمل و نقل، بانک و بیمه وی را همراهی می کردند. گفته می شود این هیئت به نمایندگی از 200شرکت ژاپنی به ایران سفر کرده بودند تا در مورد روابط دو کشور در دوران پساتحریم گفت‌وگو کنند.
دستیار رئیس موسسه بانک توسعه آسیایی ADBI در توکیو با تاکید براینکه ژاپن به دلیل نیاز زیادی که در زمینه انرژی دارد به تعامل با ایران در حوزه نفت و گاز بسیار علاقمند است، تصریح کرد: ژاپن سومین مصرف کننده و واردکننده بزرگ نفت در دنیا پس از آمریکا و چین،بزرگترین واردکننده گاز مایع (LNG) و دومین واردکننده بزرگ زغال سنگ پس از چین است. ژاپن در سال 2012، 250 میلیارد دلار نفت وارد کرد که این رقم برابر با یک سوم کل واردات این کشور می باشد. منابع داخل این کشور در هر سال تنها جوابگوی 9 درصد از نیاز سالانه انرژی این کشور است.
این استاد اقتصاد دانشگاه کیو ژاپن ادامه داد: در سال2011 زمین لرزه و سونامی بزرگی در شهر فوکوشیما ژاپن رخ داد که به نیروگاه هسته ای این شهر آسیب زد و پس از آن هم به خاطر اینکه ایمنی لازم در این زمینه تامین نشد کل نیروگاههای هسته ای ژاپن تعطیل شد و پس از آن وابستگی آنها به سوخت های فسیلی به ویژه نفت و در مرتبه بعدی گاز و زغال سنگ بیشتر شد و به ناچار سوخت‌های فسیلی را جایگزین انرژی هسته‌ای کنند.
تقی‌زاده خاطرنشان کرد: از این رو به دلیل وابستگی شدیدی که ژاپن به واردات سوخت‌های فسیلی دارد، قطعا علاقه‌مند به سرمایه گذاری درحوزه نفت و گاز ایران خواهند بود.
تقی زاده در فاصله بین سالهای 2015- 2013اقتصاددان موسسه اقتصاد انرژی ژاپن بوده است. این موسسه متشکل از 200 اقتصاد دان و پژوهشگر می باشد که به شرکت ها و دولت ژاپن مشاوره هایی در حوزه های مختلف انرژی می‌دهند. این پژوهشکده بزرگترین اتاق فکر انرژی در آسیا و دومین در جهان است.
این اقتصاددان انرژی، ضمن تاکید بر نیاز ژاپن برای واردات نفت و گاز اشاره کرد: از آنجایی که ژاپن جزیره ای جدا از سایر کشورها است امکان انتقال نفت و گاز از طریق خط لوله به داخل این کشور وجود ندارد، از این رو همه نفت وارداتی از طریق نفتکش و گاز نیز از طریق تانکر های LNG به کشور وارد می شود.
وی دربخش دیگری از این گفت‌وگو در رابطه با اینکه چرا ما با وجود اینکه از نظر ذخایر غنی گازی پس از روسیه در رتبه دوم جهان قرار داریم ولی صادرات نفت را در اولویت خود قرار داده ایم این طور توضیح داد که: باتوجه به هزینه بر بودن پروژه های گازی این امر در اولویت های ما قرار نداشته است چرا که هزینه یک پروژه LNG چندین برابر ساخت یک پالایشگاه نفتی است. از طرف دیگر برای ساخت یک پروژه تولید LNG زمان بیشتری نسبت به ساخت یک پالایشگاه نفت نیاز است.
تقی زاده در ادامه گفت: در سالهایی که ایران تحریم بود و منابع ارزی محدودی در اختیار ما بود اولویت با پروژه هایی بود که هزینه کمتری در بر داشته و در بازه زمانی کوتاه تری به بهره برداری برسد، مانند نفت. ولی وقتی به سبد انرژی سایر کشورها نگاه می کنیم اغلب آنها تمایل بیشتری به گاز پیدا کرده اند. برخی از کشورهای آسیایی مانند چین، تایلند، اندونزی و ژاپن از جمله کشورهایی هستند که درصدد هستند سهم گاز را در سبد مصرفی خود افزایش و سهم نفت را کاهش دهند.
وی مهمترین دلیل گرایش کشورها به جایگزینی گاز به جای نفت را آلایندگی کمتر زیست محیطی مصرف گاز دانست و توضیح داد: وقتی به سبد مصرف انرژی چین نگاه می کنیم می بینیم که ذغال سنگ حامل اصلی انرژی در این کشور است ولی ذغال سنگ جزء سوخت های فسیلی است که بیشترین آلایندگی را دارد. از این رو چین در یک افق میان مدت و بلند مدت قصد دارد سهم مصرف زغال سنگ را کاهش داده و سهم مصرف گاز را جایگزین آن کند. در همین راستا در آینده اقتصادی کشورمان اهمیت فوق العاده ای دارد که طی یک افق پنج - ده ساله به صادرات کننده گاز تبدیل شویم.
تقی‌زاده در این رابطه که آیا در ایران برنامه‌ای برای جایگزینی صادرات گاز به جای نفت وجود دارد یا خیر نیز خاطرنشان کرد: قیمت نفت خام از 100 دلار در 2014 به نزدیک به 45 دلار در سال 2015 کاهش یافت. وابستگی شدید اقتصاد ما به نفت، پاشنه آشیل اقتصاد ماست. این در حالی است که قیمت گاز مانند نفت نوسان نداشته است. یکی از دلایل این ثبات نسبی در قیمت هم مربوط به افزایش تقاضا برای گاز است که کشورها به مرور آن را جایگزین نفت می کنند. در همین راستا اگر بخواهیم آینده نگر باشیم و به بیست سال آینده فکر کنیم باید شیب سرمایه گذاری در بخش گاز را بیشتر از شیب سرمایه گذاری در نفت کنیم.
دستیار رئیس موسسه بانک توسعه آسیایی ADBI در توکیو، در بخش دیگری از این گفت‌وگو به دوران پساتحریم اقتصاد ایران و سرمایه گذاری ژاپن در کشورمان طی این دوران اشاره و خاطرنشان کرد: وقتی صحبت از برداشتن تحریم ها در رابطه ایران و ژاپن می شود اکثر افراد به این امر فکر می کنند که چه کالاهایی باید از ژاپن وارد کنیم، عده ای که آینده‌نگرتر هستنند به مقوله سرمایه گذاری مستقیم (FDI) ژاپنی ها در بخش های مختلف اقتصاد کشورمان می‌اندیشند.
وی تاکید کرد: با این حال کمتر دیده می شود در تحلیل های اقتصادی و نشست هایی که برای دوران پسا تحریم صورت می گیرد در مورد بازار مالی، نظیر بانک ها، شرکت های سرمایه گذاری و بازار بورس صحبت شود که چه همکاری های بین المللی می توان در این زمینه تعریف نمود. به نظر من همکاری در حوزه بازار مالی جای کار دارد و پتانسیل رشد و حجم این بازار بسیار بیشتر از بازار کالاست.
این اقتصاددان به بیان چند خصوصیت بارز ژاپنی ها پرداخت و گفت: آنها در هنگام شروع کار جدید و صحبت در خصوص عقد قرارداد، تمامی جوانب را بررسی می کنند و بسیار صبور و محتاط هستند. این احتیاط به ویژه وقتی که می‌خواهند وارد بازاری شوند که با آن آشنایی چندانی ندارند بیشتر می شود. از آنجایی که شرکت های ژاپنی مدت ها است از بازار ایران دور بوده اند برای ورود مجدد به آن قطعا مطالعات و بررسی های زیادی انجام خواهند داد. به همین دلیل هم این روزها بیشتر شاهد رفت و آمدهای شرکت های تجاری غربی به ایران هستیم تا ژاپنی ها. ولی امیدوارم که آنها هم برای حضور در بازار های کشورمان کمی سرعت به خرج دهند تا ما بتوانیم در پروژه های مختلف با آنها همکاری داشته باشیم.
تقی زاده ادامه داد: خصیصه بارز ژاپنی ها را می توان قانون مداری آنها دانست. اغلب ژاپنی در هیچ شرایطی از قانون سرپیچی نمی کنند و در شرایطی که امکان این کار را هم داشته باشند بازهم مسیر قانونی را طی می کنند، تا به خواسته های خود برسند حتی اگر مسیر قانونی طولانی تر و پر هزینه تر باشد.
تقی زاده در ادامه این گفت و گو در خصوص اقتصاد ایران در پساتحریم توجه به شرکت های کوچک و متوسط را جزء مهمترین اولویت های توسعه اقتصادی دانست و افزود: یکی از بخش‌هایی که در اقتصاد ما مغفول مانده است، شرکت های کوچک و متوسط می باشند. عمده اقتصاد آسیا را شرکت های کوچک و متوسط تشکیل می دهند. شرکت های کوچک و متوسط شرکت هایی هستند که تعداد کارکنانشان از یک حدی کمتر باشد که این حد برای کشورهای مختلف متفاوت است از 50 نفر تا 500 نفر. به عنوان مثال کارگاه کوچک شیرینی پزی، یا یک رستوران، یا یک تعمیرگاه اتومبیل و یا شرکت دانش بنیان تولید کننده یک فناوری نو این ها همگی مثال هایی از کسب و کارهای کوچک و متوسط هستند.
وی ادامه داد: اکثر افراد فکر می‌کنند اقتصاد ژاپن را عمدتا شرکت های بزرگ مانند تویوتا، میتسوبیشی،هوندا، پاناسونیک و سونی ساخته اند، در حالی که 70 درصد نیروی کار ژاپن در شرکت های کوچک و متوسط فعال هستند. چیزی در حدود 99 درصد شرکت های ژاپنی شرکت های کوچک و متوسط هستند و 51 درصد کل تولید در این کشور تولیدات شرکت های کوچک و متوسط می باشد.
این اقتصاددان موسسه بانک توسعه آسیایی ADBI با تاکید براینکه عمده تولید در قاره آسیا تولیدات شرکت های کوچک و متوسط است، گفت: اهمیت توجه به شرکت های کوچک و متوسط در اقتصادهای آسیایی به قدری زیاد است که به عنوان مثال در کشور اندونزی یک وزارت خانه به نام وزارت صنایع کوچک، متوسط و خرد وجود دارد.
تقی زاده همچنین خاطرنشان کرد: در ایران بیش از 90 درصد نیروی کار در شرکت های کوچک و متوسط فعالیت می کنند و کمتر از ده درصد نیروی کار ما در شرکت هایی مانند ایران خودرو و سایپا فعال هستند.به دلیل روابطی که این شرکت های بزرگ با نهاد های متولی امور اقتصادی داشته اند طی دولت های قبل آنها استفاده های زیادی برده اند و معمولا مشکلی برای تامین منابع مالی خود نداشته اند.
وی ادامه داد: هرجا که به پول نیاز داشته اند برخی از بانک ها به راحتی منابع در اختیارشان گذاشته اند. این امر تنها مختص ایران نیست و در کشورهای دیگر هم شرکت های بزرگ هیچ مانعی برای تامین مالی خود ندارند ولی در کنار آن شرکت های کوچک و متوسط برای تامین مالی همواره با موانع فراوانی مواجهند.
این اقتصاددان با تاکید براینکه در دوران پساتحریم شرکت های بزرگ ایرانی قطعا ارتباطات بیشتری با دنیا پیدا خواهند کرد، افزود: پس از این دوران قطعا شاهد تولیدات مشترک آنها با شرکت های خارجی و حضور نمایندگی های آنها در داخل کشور خواهیم بود. به طور کلی توجه ها به این بخش از اقتصاد بیشتر خواهد شد و امیدوارم توجه ها به بخش شرکت های کوچک و متوسط هم معطوف گردد و دولت مکانیزم های لازم را برای تسهیل تامین مالی این شرکت ها در نظر بگیرد. چرا که موتور محرک اقتصاد ایران همین بخش می باشد.
این عضو هیات علمی دانشگاه در توکیو، با بیان اینکه اقتصاد آسیا بیشتر بانک محور است در حالی که اقتصادهای غربی بورس محور می باشند، توضیح داد: بانک ها هستند که عمده بازار مالی آسیا را تشکیل داده اند. در چین بیش از 70 درصد بازار مالی را بانک ها تشکیل می دهند و در مالزی تقریبا 90 درصد و در ژاپن، هند، کره جنوبی و ایران نیز بانک ها بخش عمده بازار مالی را به خود اختصاص می دهند. این در حالی است که اقتصاد های غربی بیشتر بورس محور هستند. دلایل مختلفی نیز برای آن وجود دارد که از آنها می توان قدمت بورس یا بازار سرمایه در غرب را برشمرد. بورس در اروپا شکل گرفت و در آمریکا رونق پیدا کرد.
وی ادامه داد: در همین راستا محل اصلی تامین مالی شرکت های کوچک و متوسط در آسیا بانک ها هستند. در ژاپن جز چند مورد اندک، عمده بانک ها خصوصی می باشند. به یک نهاد خصوصی نمی توان دستور داد که به شرکت های کوچک و متوسط بیشتر توجه کند یا به شرکتهای بزرگ چراکه بخش خصوصی اختیار منابع و منافع خود را دارد. در اینجا لازم است دولت چتر حمایتی خود را برای این بخش نیازمند حمایت باز کند. در ژاپن دولت 80 درصد وام هایی که به شرکت های کوچک و متوسط اعطا می شود را ضمانت می کند و فقط 20 درصد ریسک به بانک های خصوصی انتقال می یابد و این همان رمز موفقیت و شکوفایی این بخش مهم در این اقتصاد آسیایی است.
تقی زاده در پایان تاکید کرد: راه توجه به این بخش تسهیل تامین مالی آن است. بانک ها نیز درصورتی که ریسک اعتباراتشان توسط دولت پوشش داده شود، بجای خرج کردن بخش قابل توجهی از منابعشان برای شرکت های بزرگ، منابع خود را به سمت شرکت های کوچک و متوسط سرازیر می کنند.

http://donya-e-eqtesad.com/SiteKhan/932022