بررسی کارکرد سپاهان

به سپاهان باید آفرین گفت که تا همین جای کار، کاری کرد کارستان. به پیشواز سپاهان برویم و سرداران زردپوشان را گرامی داریم و به آنها خسته نباشید بگوییم. در فوتبالی که قهرمان لیگ آن بدلیل ضعف مدیریت و ارسال دیر فهرست بازیکنان تیم از شرکت در لیگ قهرمانان آسیا محروم میشود و اصولا الان حدود یکسال است که نه فدراسیون دارد و نه رئیس فدراسیون و از همه مهمتر نمیتواند با حریفان قدر و نامدار بازی دوستانه و تدارکاتی برای خود دست و پا کند، سپاهان، یکه و تنها به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و از آنجا بعنوان نایب قهرمان قاره پهناور آسیا و اولین باشگاه ایرانی به جام قهرمانی باشگاههای جهان راه یافت. سپاهان با وجود تمامی موانع و مشکلات موجود در فوتبال ایران و با توجه به کمبودها و کاستیهای ناشی از نحوه نادرست اداره امور کشور توانست نام ایران را در جام قهرمانی باشگاههای جهان مطرح کند و عیار اعتبار فوتبال ایران را در عرصه جهانی بالا ببرد. اما ارزیابی کارکرد سپاهان در دیدارش با تیم ثروتمند و قدرتمند ژاپنی در جام باشگاههای جهان
بضاعت و داشته های فوتبال باشگاهی ایران در مقایسه با فوتبال باشگاهی ژاپن همین بود. در پانزده سال گذشته، باشگاههای ایرانی سه فینال باشگاهی آسیا را به باشگاههای ژاپنی واگذار کرده اند. سال 1992 پرسپولیس پیش چشم یکصد و بیست هزار تماشاگر در تهران بازی برگشت فینال جام جامداران آسیا را یک بر صفر واگذار کرد در حالیکه در ژاپن، نیسان یوکوهاما مارینوز را یک بر یک متوقف کرده بود اما حریف ژاپنی برای بازی برگشت خود را تقویت کرد و با بخدمت گرفتن یک مهاجم آرژانتینی که گل پیروزی این تیم را در تهران بثمر رساند جام را بخانه خود برد. هفت سال بعد در سال 1999 این بار استقلال بود و جام قهرمانی باشگاههای آسیا و باز پیش چشم یکصد و بیست هزار تماشاگر دیگر در تهران جام از دست رفت و یک تیم دیگر ژاپنی بنام جوبیلو ایواتا دو بر یک استقلال را ناکام کرد. هشت سال دیگر طول کشید تا یک باشگاه ایرانی به فینال برسد. سپاهان بود و فینال لیگ قهرمانان آسیا و باقی داستان که کم و بیش همه میدانیم. همه اینها نشان میدهد که فوتبال ایران از فوتبال ژاپن دستکم در عرصه باشگاهی عقب افتاده است. آنها پول بیشتری خرج میکنند. حرفه ای و با دانش عمل میکنند. برنامه ریزی دارند. خدا را سپاس میگویند که ...... ندارند تا پیشرفته ترین خودروها از تویوتا گرفته تا مزدا را برای جهانیان بسازند، بهترین دوربینها چون کنون و نیکون را به دنیا ارائه کنند، برترین آلات موسیقی چون یاماها را برای عالم به ارمغان بیاورند، حال سونی و پاناسونیک و نینتندو و ..... دیگر بماند
ژاپن، یک کشور پیشرفته است. یک کشور توانگر. یک ملت آبرومند در جهان. مردمی با تاریخی هزاره ای. مردمی که داشته ها و دستاوردهای ملی خود را از خوراکشان ( سوشی ) گرفته تا چیزهای دیگرشان به بهترین و شیکترین نحوی به دنیا ارائه و عرضه کرده اند. کمپانی میتسوبیشی ژاپن خود بتنهایی یک امپراتوری است حال ژاپن دهها امپراتوری اینچنین در جهان دارد که هرکدام یک مارک بازرگانی و یا صنعتی معتبر در دنیاست و معرف فرهنگ، دانش و آبرومندی ژاپن. خوب چنین کشوری بازی تدارکاتی و دوستانه با تیمهایی چون منچستریونایتد و بایرن مونیخ را براحتی و مانند آب خوردن برای تیمهای باشگاهی اش ترتیب میدهد. بازیکنان برزیلی استخدام میکند و اصولا ساختار ورزشی آن مانند چیزهای دیگرش از ایران گرفتار امروز بسی پیشرفته تر و آزادتر است. ایران هم مانند ژاپن کشوری هزاره ای است، فرهنگش بسیار غنی است، خوراکها و غذاهای بسیار نمونه ای دارد اما هیچ مارک معتبر صنعتی و بازرگانی در جهان ندارد که بشود به آن بالید و از همه مهمتر و بدتر اینکه ایرانیان امروز در چگونگی ارائه و عرضه داشته ها، کالاها و دستآوردهای خود بسیار ضعیف عمل میکنند و درست نمیدانند چیزهایشان را چگونه به بهترین، پیشرفته ترین و شیکترین شکلی به جهان عرضه و ارائه کنند.
از اینرو باید به سپاهان آفرین گفت که با توجه به گرفتاریهای بزرگ و پیچیده ایران توانست اینهمه راه دشوار را بپیماید و از نصف جهان به جام جهانی راه یابد
خسته نباشی سپاهان

FIFA Club World Cup Japan 2007

FIFA – You can still see the disappointment etched into the faces of the Sepahan players. Two-and-a-half weeks ago, the Iranians suffered a narrow defeat to Japanese side Urawa Reds in the AFC Champions League final, missing out on what would have been the greatest triumph in the club's history.

Despite that defeat, Sepahan still qualified for the FIFA Club World Cup Japan 2007, and while they say that revenge is a dish best served cold, it will be piping hot if they make it through to the quarter-finals and set up a repeat of the Champions League decider.

"We're not here in Japan for a holiday," said Sepahan's Croatian coach Luka Bonacic. "It's a great honour for us to be taking part in the Club World Cup. We'll give it everything we've got to get some good results. I hope we'll get to play Urawa Reds again."

Before they can think about a re-match, however, they will have to beat New Zealand outfit Waitakere United. The Iranians are very much the favourites to get through against the OFC O-League winners, but Bonacic does not want his troops looking past their current opponents and concentrating on a potential revenge match with Urawa. "We need to be fully focused on Waitakere and take it one match at a time. Not all of their players are professionals, but they can all certainly play good football."

Uncertainty surrounds the availability of two of Sepahan's key players, captain Moharram Navidkia and striker Mahmoud Karimi who face late fitness tests ahead of Friday's match. "I hope I'll be ready in time," said a determined Navidkia. "Every man has a dream, and mine is to play in the Club World Cup."

The midfielder played for German outfit Bochum for a while and was part of the Iran team at the 2006 FIFA World Cup Germany™. He has high hopes for his club here in Japan and hopes a good performance will be the springboard for a recall to the national team, in which he has only featured briefly since last year's FIFA World Cup. "It's really important for Sepahan to play well at the Club World Cup, since I want to get back into Team Melli."

Sepahan's foreign imports are also hoping to use the tournament as a platform for their careers. "It's an opportunity to show what we're capable of. We going to play to our strengths and that will hopefully help us win some matches," said Iraqi defender Hossein Kazemi at the team's opening press conference in Japan.

"We'll give it our best shot and hopefully that will bring us some success. We've prepared really well for the tournament," added fellow defender Jaba Mujiri from Georgia.

دستگيری دو ژاپنی در يزد به اتهام جاسوسی

دستگيری دو ژاپنی در يزد به اتهام جاسوسی

هفته نامه صبح صادق، متعلق به سپاه پاسداران در آخرين شماره خود، از دستگيری دو تبعه ژاپنی در اردکان يزد به اتهام جاسوسی خبر داده است

صبح صادق در شماره روز دوشنبه، ۱۲ آذرماه خود نوشته است: نيروی انتظامی شهرستان اردکان دو تبعه کشور ژاپن را به دليل فيلمبرداری و عکاسی از اماکن نظامی و ممنوعه دستگير و تحويل مقامات قضايی داد

نشريه صبح صادق که متعلق به اداره سياسی ستاد نمايندگی ولی فقيه در سپاه پاسداران است

اين نشريه، علت دستگيری اين افراد را چنین شرح داده است: در دوربين های اين افراد که خود را توريست معرفی کرده اند، عکس هايی از پاسگاه ها و مناطق ممنوعه شهرستان های طبس، اردستان و اصفهان وجود داشته است
اين نشريه توضيحی در خصوص هويت ژاپنی های بازداشت شده منتشر نکرده، اما يک سايت خبری نزديک به دولت ايران تاريخ بازداشت اين دو ژاپنی به اتهام جاسوسی را قبل از ۸ آذر اعلام کرده است

با وجود اين، هنوز رسانه های رسمی در ايران، گزارشی در اين زمينه منتشر نکرده اند و مقامات مسئول نيز نسبت به گزارش منتشر شده در نشريه صبح صادق واکنشی نشان نداده اند

اين خبر در حالی منتشر می شود که تلاش مقامات دولتی ژاپن برای آزادی ساتوشی ناکامورا، يک دانشجوی ژاپنی که مهرماه گذشته در استان کرمان ربوده شد، تاکنون نتيجه ای در بر نداشته است

مقام های دولتی درايران چند هفته پس از ربودن ساتوشی ناکامورا اعلام کردند که وی توسط «اشرار» ربوده شده و به خارج از ايران انتقال يافته است

با اين حال، محمد علی حسينی، سخنگوی وزارت امور خارجه ايران يکشنبه گذشته خبر داد که اين دانشجوی ژاپنی اخيرا با خانواده اش تلفنی صحبت کرده است

آقای حسينی در عين حال گفت که دولت ايران به تلاش خود برای آزادی اين شهروند ژاپنی ادامه می دهد، اما توضيح بيشتری در اين مورد ارائه نکرد

اتهام امنيتی به اتباع خارجی
علاوه بر چهار شهروند با تابعيت دوگانه آمريکايی و ايرانی چون هاله اسفندياری، کيان تاجبخش،علی شاکری و نازی عظيما خبرنگار راديو فردا، و همچنين مهرناز سلوکی فيلمساز ايرانی- فرانسوی که طی يک سال گذشته به اتهاماتی سياسی برای چندين ماه در ايران بازداشت، بازجويی و يا ممنوع الخروج شدند، دست کم ۱۰ تبعه کشورهای چين، فرانسه، آلمان، انگليس، استراليا و سوئد نيز از زمان روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد به اتهام جاسوسی و يا عکاسی از مناطق ممنوعه بازداشت شده اند

اواسط مرداد ماه امسال، علی خاقانی، بازپرس شعب اول دادستانی انقلاب اراک، از دستگيری دو شهروند چينی با نام های «گوانگ» و «شيانو» به اتهام جاسوسی خبر داد
آقای خاقانی به خبرگزاری ايسنا گفت: اين دو چينی به بهانه اشتغال در يک شرکت توليدی مشغول عکس برداری از تاسيسات نظامی و انتظامی استان مرکزی بودند
وی همچينين افزود از اين دو تبعه چينی، دو دستگاه لپ تاپ، يک دستگاه سيستم

و يک دوربين حساس ديجيتالی کشف شده است
اين دو چينی، پس از چند هفته بازداشت همزمان قبل از ديدار محمود احمدی نژاد، با رييس جمهوری چين در حاشيه گروه شانگهای در بيشکک آزاد شدند. استفان لربيه (فرانسوی) و دونالد کلاين(آلمانی) نيز در ۸ آذر ۸۴ در حالی که مشغول گذراندن تعطيلات در امارات متحده عربی بودند قايقی برای ماهيگيری کرايه کرده و به صورت ندانسته وارد آبهای ايران در جنوب جزيره ابوموسی شدند اما توسط نيروهای نظامی ايران دستگير شدند

اين دو تن از سوی دادگاهی در بندر عباس به ۱۸ ماه حبس به اتهام ورود غير قانونی به آب های ايران محکوم شدند و سرانجام آقای لربيه يک شنبه ۶ اسفند ۸۵ پس از گذراندن ۱۴ ماه زندان از زندان آزاد شد،دونالد کلاين نيز ۲ هفته پس از دوست فرانسويش از زندان اوين آزاد شد

«استفان يوهانسون» و «ياری هيور تمار» دو تبعه سوئد اول فروردين سال ۸۵ به اتهام به دليل اقدامات «غير قانونی» در ايران دستگير و به ۲ سال حبس محکوم شدند.اين دو يک سال در زندان بودند و ۲۷ فروردين ۸۶ آزاد شدند

استفان دودوانيون، پژوهشگر فرانسوی ديگر فردی است که ۱۰ بهمن ۸۵ در حين عکسبرداری از دسته های عزاداری عاشورا و پژوهش در خصوص موضوع بوميان سنی اين منطقه در شهر کنارک در جنوب ايران دستگير شد.تا ۳ ماه پس از آزادی نيز پاسپورت وی در توقيف بود.وی اواخر فروردين سال ۸۶ اجازه يافت تا از ايران خارج شود

در ۱۸ مهر ۸۴ نيز روبرت و ليندا وايز زن و شوهر انگليسی به همراه پل شولتون شهروند استراليايی که با قايق توريستی عازم

جزيره ابوموسی بودند توسط نيروی دريايی ايران دستگير و ۲ هفته در ايران زندانی شدند

برگرفته از

http://www.radiofarda.com/Article/2007/12/06/f1_japanise_spy_arrest.html

سومو، کشتی سنتی ژاپنیها

سومو، کشتی سنتی ژاپنیها

سومو در ژاپن از طرفداران زیادی برخوردار است

مورخان و تاریخ نویسان معتقدند که قدمت ورزش کهن سومو به دو هزار سال پیش باز میگردد، اگرچه مانند بسیاری از ورزشهای گروهی ژاپنی هرگز به عنوان یک ورزش پیشرفته و حرفه ای تا سده 1600 مطرح نشد و در کل از قوانین دست و پا گیر و سنتی برخوردار بود که تا حدی آن را از سایر ورزشها متمایز میکرد

سومو نوعی کشتی ژاپنی است و جزو ورزشهای سنتی این سرزمین محسوب می شود. در زمانهای بسیار دور آن را به خدای شینتو نسبت میدادند که مظهر قدرت و استواری بود و امروزه نیز بسیاری از آداب و رسوم و تشریفات مذهبی ژاپنیها به پیروی از شینتو برگزار می شود.

اما اگر بخواهیم پایه و بدنه اصلی این کشتی را مورد بررسی قرار دهیم خیلی ساده است: دو کشتی گیر رودروی هم روی زمینی از خاک رس قرار میگیرند .مناظره آنها با هم جندان طولانی نیست و به ندرت بیش از چند دقیقه به طول می انجامد.

تورنمنتهای سالیانه
همه ساله شش تورمنت در این ورزش برگزار می شود که هر کدام 15 روز به طول می انجامد. سه تا از این تورنمنتها درتوکیو برگزار میشود و بقیه به ترتیب در فوکوکا ،ازاکا و ناگویا انجام میگردد. در راس سلسله مراتب کشتی گیران سومو کسی با لقب قرار میگیرد و در حال حاضر تنها یوکوزونا این ورزش، آساشوریو می باشد که زاده کشور مغولستان است. هنگامی که یک کشتی گیر به مقام و مرتبه یوکوزونا میرسد، نمیتواند آن را کنار بگذارد، اما با گذشت زمان و پایین آمدن درجه توانایی و قدرت یوکوزونا، وی خود بازنشسته میشود.

Asashoryu قهرمان سوموی ژاپن

سومو کاران نخبه و برجسته 25 تا 35 ساله در سطوح پیشرفته همواره تمرینات سخت و دشوار خود را ادامه میدهند. حجم زیادی غذا
میخورند و بلافاصله بعد از غذا می خوابند تا توده چربی و ماهیچه در بدنشان تولید شود. آنها در سوله های مخصوص سومو زندگی میکنند که قوانین سخت و پیچیده ای دارد، مخصوصا" برای تازه کاران "گاها غیر قابل تحمل است

افتخاری برای ساموراییها
سومو به طور کلی جدا از ورزش به نوعی سمبلی از تمدن و سنت کهن ژاپنیها به شمار میرود و افتخاری بزرگ برای ساموراییهاست.

ژاپنیها اغلب از سومودو (یکی از شاخه ها ی سومو) به عنوان بوشیدوی مدرن (یکی از شاخه های سامورایی) نام میبرند و بسیار به آن می بالند. کشتی سومو از جهاتی شباهتهایی با کشتی رومی-یونانی نیز دارد، در حقیقت وجوه اشتراک زیادی با جودو و آی کیدو دارد.
به همین علت سومو را باید جزیی از فرهنگ غنی ژاپنیها دانست که ریشه در مذهب آنها نیز دارد، حتی بخشی از تعلیمات نظامی ژاپنیها یادگیری سومو است و حتی در زمانهایی که می خواهند حرف از ورزش ملی- وطنی خود بکنند از سومو نام میبرند. البته این ورزش در طول سده های گذشته تغییر و تحول زیادی داشته، مخصوصا" از قرن 15 تا به امروز!

و اکنون سومو بیش از هر زمان دیگری در جهان مطرح و شناخته شده و حتی در برخی کشورها به یادگیری آن مبادرت می ورزند

برگرفته از
http://www.netsport-magazine.com/

زندگی و تحصیل در ژاپن

زندگی و تحصیل در ژاپن

آیا یادگیری زبان ژاپنی خیلی سخت است؟ ظاهرا این زبان بیش از 4000 شکل دارد!

یادگیری گرامر زبان ژاپنی چندان مشکل نیست و با صرف تقریبا 6 ماه وقت میتوان در حد مکالمه روزمره پیشرفت نمود. ولی یادگیری این زبان درحد خواندن و نوشتن امری بسیار مشکل بوده و نیازمند سالها تمرین و ممارست است. یک فرد ژاپنی معمولا قادر به نوشتن 3000 شکل و خواندن 4000 شکل است. برای خارجیان بزرگسال رسیدن به این قابلیت بسیار سخت است. غیر از چینی ها و زرد پوستانی که خط مشترکی با ژاپنیها دارند و نیزخارجیانی که از کودکی در مدارس این کشور درس خوانده اند کمتر فرد دیگری را میتوان یافت که توانسته باشد به این زبان بنویسد و یا بخواند.

اهمیت دانستن زبان ژاپنی برای ادامه تحصیل در این کشور تا چه حد است؟

این امر به رشته و مقطع تحصیلی بستگی دارد. برای رشته های فنی تسلط به زبان ژاپنی چندان مهم نیست ولی دانشجویان رشته های علوم انسانی حتما باید بتوانند از منابع ژاپنی استفاده کنند. دانشجویان مقطع فوق لیسانس بعلت اینکه با ژاپنی ها در یک کلاس واحد درس میخوانند درگیری بیشتری با زبان ژاپنی دارند ولی دانشجویان مقطع دکتری اغلب میتوانند با استفاده از رفرنسهای انگلیسی مشکل خود را برطرف کنند.

آیا برای دانشجویان این امکان وجود دارد که قبل از شروع کلاسهای تخصصی در کلاسهای زبان ژاپنی شرکت کنند؟

اگر دانشجو از طریق سفارت ژاپن در تهران بورس دولت ژاپن را گرفته باشد معمولا مدت 6 ماه با استفاده از این بورس در کلاس ژاپنی شرکت میکند. ولی سایر دانشجویان معمولا قادر به پرداخت هزینه کلاسهای زبان نبوده و بصورت تجربی و یا شرکت در کلاسهای محلی رایگان این زبان را یادمیگیرند. در اغلب شهرهای ژاپن گروههای داوطلبی وجود دارند که به خارجیان زبان یاد میدهند. شرکت در برنامه های این گروهها کمک مهمی در زمینه یادگیری زبان ژاپنی خواهد بود.

داشتن نمره تافل چه اندازه در گرفتن پذیرش از دانشگاههای ژاپن مهم است؟

تقریبا هیچ!

هزینه تحصیل در ژاپن چقدر است؟

بستگی دارد به اینکه دانشگاه دولتی باشد یا خصوصی. معمولا هزینه دانشگاههای خصوصی دو برابر دانشگاههای دولتی بوده و کیفیت آنها هم پائین تراست. پس عاقلانه خواهد بود اگر فقط به دانشگاههای دولتی ژاپن اکتفا شود. شهریه دانشگاههای دولتی ژاپن در مقاطع فوق لیسانس و دکتری چیزی در حدود 500000 ین در سال است ( ظاهرا ارزانتر از دانشگاههای داخلی است!). البته چیزی حدود 300000 ین هم برای یکبار بعنوان هزینه ثبت نام هم دریافت خواهند کرد.

هر ین چقدر است؟

در حال حاضر هر ین معادل 85 ریال است.

هزینه زندگی در ژاپن چقدر است؟

اگر منظور زندگی دانشجوئی باشد ، یک دانشجوی مجرد حدود 80000 ین در ماه برای مخارج خود شامل کرایه منزل، آب و برق و تلفن وخوراک و پوشاک و رفت و آمد نیاز خواهد داشت. یک دانشجوی متاهل به دوبرابر این مبلغ نیاز دارد.

آیا امکان کار کردن در دانشگاه بصورت TA وجود دارد؟

تقریبا نه! اگر میخواهید با کار کردن هزینه زندگی را در بیاورید تقریبا باید قید کارهای دانشگاهی را بزنید. تقریبا اکثر دانشجویان در ژاپن اعم از ژاپنی و خارجی ناگزیر هستند در صورتیکه بورس تحصیلی نداشته باشند با کار کردن در فروشگاهها و پمپ بنزین ها و کارگاههای مختلف ( بطور عام کار دستی) هزینه زندگی خود را در بیاورند. انجام چنین کارهائی در ژاپن بسیار طاقت فرساست و تا حد زیادی باید زبان ژاپنی را بلد بود. البته اگر انگلیسی را خیلی خوب بلد باشید میتوانید با تدریس انگلیسی درآمد راحت و کافی داشته باشید.

آیا امکان گرفتن بورس تحصیلی وجود دارد؟

برای تحصیل در ژاپن بورس های مختلفی وجود دارد که عمده ترین آن بورس تحصیلی دولت ژاپن است که به آن بورس "مون بو شو " میگویند. البته شهرداریهای شهرهای بزرگ و صنعتی و همچنین شرکتهای خصوصی و سازمانهای خیریه مختلفی نیز وجود دارند که بورسهای مختلفی را به خارجیان ارائه میدهند.

برای گرفتن بورس مونبوشو چه باید کرد؟

برای گرفتن این بورس دو راه وجود دارد: 1- اقدام از طریق سفارت ژاپن در تهران 2- تماس مستقیم با اساتید دانشگاههای ژاپن.

1- اقدام از طریق سفارت ژاپن در تهران.

این سفارت هر ساله در اردیبهشت ماه فرم های تقاضای این بورس را به علاقه مندان ارائه میکند. برای دریافت آن باید با بخش فرهنگی سفارت تماس گرفته و از شرایط آن مطلع شد. در سالهای اخیر بعلت کثرت تقاضا مسولان سفارت ابتدا از طریق تلفن اطلاعات اولیه متقاضیان را جویا شده و مدراک را فقط به کسانی تحویل میدهند که شرائط کافی از نظر معدل و دانشگاه محل تحصیل را داشته باشند. افرادی که موفق میشوند این فرم را دریافت کنند موظف به تکمیل و ارائه سایر مدارک مورد نیاز در موعد مقرر میباشند. یکی از مدارک مورد نیاز مدرک فارغ التحصیلی است. بعبارت دیگر اول باید فارغ التحصیل شده باشید تا بتوانید تقاضای بورس کنید.

مدارک دریافت شده مورد بررسی قرار گرفته و از تعدادی برای مصاحبه دعوت به عمل میآید. معمولا مصاحبه در مرداد ماه انجام میشود. سپس از منتخبین مدارک دیگری درخواست شده و به ژاپن فرستاده میشود تا انتخاب نهائی در این کشور انجام شود. نتایج نهائی قبول شدگان در بهمن ماه اعلام خواهد شد. تعدادی از قبول شدگان در فروردین سال بعد به ژاپن اعزام میشوند و گروه کوچکی از آنان ممکن است در شهریور سال بعد به ژاپن بروند.

این افراد به محض ورود به ژاپن به خوابگاههای از قبل آماده شده منتقل میشوند و مدت 6 ماه فرصت خواهند داشت تا فارغ از هر وهم و خیالی به یادگیری زبان مشغول شوند. سپس باید امتحان ورودی دکتری و یا فوق لیسانس را داده و در صورت قبولی در مقطع مورد نظر ادامه تحصیل بدهند.

2- تماس مستقیم با اساتید دانشگاههای ژاپن.

یک راه دیگر گرفتن بورس دولت ژاپن این است که با اساتیدی که زمینه تحقیقاتی آنها خوشایند شماست تماس گرفته و از ایشان بخواهید تا شما را کاندید دریافت بورس مونبوشو کنند. افرادی که از این طریق اقدام به دریافت بورس میکند میبایست قبل از بهمن ماه با استاد ژاپنی تماس گرفته و موافقت وی را جلب کرده باشند. در صورتیکه این کار مشکل با موفقیت انجام شود استاد ژاپنی خود شخصا مدارک دانشجو را به همراه فرمهای مربوطه به دانشگاه تسلیم خواهد نمود. در دانشگاه یک ارزیابی اولیه بر روی مدارک شده و دانشجویان معرفی شده از طرف اساتید مختلف رتبه بندی شده و به وزارتخانه معرفی میشوند. در وزارتخانه براساس سیاست های موجود تعدادی از این کاندیداها انتخاب و موفق به دریافت بورس میشوند.

معمولا برای این دسته از دانشجویان که با موافقت استاد مشغول به تحصیل میشوند کلاس زبان وجود نخواهد داشت و آنان مجبورند بلافاصله پس از ورود به ژاپن فعالیت علمی خود را شروع کنند.

مقدار بورس مونبوشو چقدر است؟

چیزی حدود 185000 بعنوان بورس تحصیلی پرداخت میشود که برای زندگی یک زوج کافی است. البته مجردین میتوانند کلی هم پس انداز کنند. علاوه بر آن نیازی به پرداخت شهریه هم نمی باشد.

چند نفر در سال بورس مونبوشو میگیرند؟

در هر سال حدود 15 نفر ایرانی از طریق سفارت موفق به دریافت بورس میشوند و تعداد اندکی هم از طریق ارتباط مستقیم با اساتید بورس میگیرند.

برای دریافت سایر بورسها چه باید کرد؟

اغلب بورسهای تحصیلی دیگر فقط به دانشجویانی داده میشود که در حال تحصیل در ژاپن باشند. لازمه دریافت آن این است که دانشجو در دانشگاهی ثبت نام کرده و شهریه ترم اول خود را داده باشد. شانس دریافت این بورس ها بستگی به ملیت شخص دارد. برای ایرانیان چیزی در حدود 30 درصد است.

مبلغ سایر بورسها چقدر است؟

بقیه بورسها مبلغ قابل توجهی را شامل نمیشوند. در بهترین حالت چیزی حدود 70000 ین به دانشجو پرداخت میشود که هم باید به مصرف زندگی برسد و هم شهریه دانشگاه از آن پرداخت شود. چون این مبلغ کفاف زندگی را نخواهد داد اغلب دانشجویان مجبور خواهند شد که در کنار داشتن بورس کار هم بکنند.

آیا دانشجو اجازه کار دارد؟

در سالهای اخیر با تغییر قوانین دانشجویان میتوانند اجازه کار دریافت کرده و 4 ساعت در روز عادی و 8 ساعت در روزهای تعطیل کار کنند.

دستمزد کار دستی چقدر است؟

برای یک ساعت کار در فروشگاهها و یا کارکاه ها چیزی حدو 720 الی 1000 ین پرداخت میشود.

آیا توصیه میشود کسی که بورس تحصیلی ندارد با هزینه شخصی در ژاپن درس بخواند؟

فکر نمیکنم کار خوبی باشد. اگر چه هزینه دانشگاههای ژاپن خیلی زیاد نیست ( در مقایسه با امریکا) ولی کلا ژاپن کشور گرانی است و تامین هزینه تحصیل بصورت شخصی کار ساده ای نیست. البته دانشجویانی هستند که با کار کردن و گرفتن بورسهای کوچک محلی توانسته اند بدون اتکا به خانواده در ژاپن درس بخوانند ولی این افراد اغلب مجرد بوده و زندگی چندان راحتی نداشته اند.

مزایای درس خواند در ژاپن چیست؟

مزیت ژاپن برای درس خواند بیشتر از آنکه علمی باشد فرهنگی است! ژاپنیها فرهنگ بسیار متفاوتی از سایر ملل دارند که باعث میشود زندگی در این کشور تجربه کاملا متفاوتی باشد.با زندگی در میان ملتی که در عین فقر طبعیت کشورشان دومین اقتصاد قدرتمند دنیا را دارند درسهای زیادی یمتوان آموخت. فرهنگ سنتی ژاپنی ها، ادب اجتماعی فوق العاده بالا، نظم اجتماعی تحسین برانگیز، امنیت کامل، رفاه و آرامش فکری و بالاخره خارجی دوستی ژاپنیها این کشور را محل مناسبی برای کسب یک تجربه جدید میکند.

معایب درس خواند در ژاپن چیست؟

سیستم دانشگاهی ژاپن طوری طراحی شده است که پاسخگوی نیازهای داخلی خودشان باشد از اینرو این امکان وجود دارد که تجربه علمی بدست آمده براحتی قابل استفاده در سایر نقاط دنیا نباشد. زبان تحصیل در این کشور ژاپنی است از اینرو دانشجو شانس تسلط به زبان انگلیسی را که فاکتور مهمی در فعالیت های علمی است را از دست میدهد. بخصوص کسانی که قصد دارند به کشورشان برگشته و در دانشگاهها تدریس کنند باید دقت کنند که رفرنسهای ژاپنی به هیچوجه قابل استفاده نخواهند بود. لذا مجبور خواهند شد تا دوباره کاری کرده و خود را با رفرنسهای بین المللی به روز کنند.

بین درس خواند در اروپا، ژاپن و امریکای شمالی کدامیک را توصیه میکنید!

سوال سختی است چونکه من اطلاع چندانی در مورد سایر کشورها ندارم.

کدام دانشگاههای ژاپن برای ادامه تحصیل بهتر هستند؟

در ژاپن تعداد زیادی دانشگاه وجود دارد که معمولا دانشگاههای دولتی بزرگ مثل دانشگاه توکیو، کیوتو، ازاکا، توهوکو، سوکوبا و ... و یا خصوصی مطرح مثل واسدا و کیو اعتبار بیشتری دارند. البته آنچه که بیش از نام دانشگاه اهمیت دارد انتخاب استاد راهنماست که باید با دقت زیادی انجام شود. یک استاد پیر و در شرف بازنشستگی چیز زیادی برای انتفال به دانشجو ندارد و از طرف دیگر استاد خیلی جوان هم از قدرت و نفوذ کافی برخوردار نیست. اگر دانشجو شانس آورده و وارد آزمایشگاهی شود که استاد آن فعال بوده و دارای پروژه های ملی و یا صنعتی باشد احتمال اینکه بتواند مقالات خوبی چاپ کند بیشتر خواهد بود.