Thursday, November 27, 2008

گنجینه نرم افزاری متون ادب فارسی


دانشگاه اوساکا - گنجینه نرم افزاری متون ادب فارسی
گنجینه نرم افزاری متون ادب فارسی پایگاهی است برای تحقیق در این متون كه در دسترس پژوهندگان ادب فارسی در سراسر جهان در می آید.

برای دسترسی به این متون با ارزش از این لینک استفاده کنید یا در بخش پیوند ها لینک مستقیم هست

http://persian.osaka-gaidai.ac.jp/~archives/tapcl/tapcl_per.html

معرفی چند کتاب مفید


A Student's Guide to Japanese Grammer

راهنماي دستور زبان ژاپني









Farhang-e Ebarat-e Motedavel-e Zhaponi be Farsi

فرهنگ عبارات متداول ژاپني به فارسي











IRAN / (in Farsi, English, French, Japan)

ايران / 4 زبانه /فارسي / فرانسه / انگليسي / ژاپني










IRAN land & people / in Japan

ايران سرزمين و مردم / ژاپني











Mokalemat-e Roozmareh-ye Japanese-Persian

مكالمات روزمره ژاپني-فارسي بانضمام: مهم ترين نكات دستور زبان ژاپني









Persian-Japanese-English-Korean Words and Phrases

عبارات و كلمه هاي فارسي-ژاپني-انگليسي-كره اي









Robaiiyat-e Khayyam (in 11 languages)

رباعيات خيام / به 11 زبان





برای سفارش خرید
http://www.iranibook.com/shopping/shopdisplayproducts.asp?id=65&cat=JapaneseBooks

Sunday, November 16, 2008

ژاپن صنعت مروارید در خلیج فارس را زنده می کند

ژاپن صنعت مروارید در خلیج فارس را زنده می کند

دايجی ايمورا، يک فروشنده سابق مرواريد ژاپنی، در تلاش است تا صنعت مرواريد را در خليج فارس احيا کند

خليج فارس تا اوايل قرن بيستم از مهمترين مراکز توليد مرواريد طبيعی بود و دهها هزار نفر در اين صنعت کار می کردند

توليد مرواريد صنعتی توسط کوکيچی ميکيموتو در سال ۱۸۹۳ ميلادی، صنعت مرواريد طبيعی در خليج فارس را از بين برد

دايجی ايمورا،۴۴ ساله، تکنولوژی کشت مصنوعی مرواريد به طريق ژاپنی را در خليج فارس، از سال ۲۰۰۵ به مرحله اجرا درآورده و هم اکنون موفق شده تا ۴۰ هزار مرواريد در سال توليد کند

اين توليدکننده مرواريد ژاپنی پيشتر به مشتريانش در امارات متحده عربی مرواريدهای کشت ژاپن را می فروخت تا اينکه در سال ۲۰۰۳ به اين فکر افتاد تا در خليج فارس کشت مرواريد را اغاز کن

وی در گفت و گويی با خبرگزاری ژاپنی «کيودو نيوز» می گويد: «من فکر کردم که ما می توانيم مرواريد در خليج فارس کشت کنيم»

اين کارآفرين ژاپنی در فوريه ۲۰۰۵ با يکی از ساکنان عرب امارات شرکتی برای توليد مرواريد مصنوعی به وجود آورد

کيودو نيوز می نويسد اين مرد عرب می گويد که وی هميشه شيفته داستان های پدربزرگش در مورد مرواريدهايی بود که ماهيگيران با خود به خشکی می آوردند

اين مرواريدهای مصنوعی اندکی زردرنگ هستند و اين امر صادرات آنها را به ژاپن دشوار می کند ولی خانواده های ثروتمند عرب در امارات از خريداران اصلی اين مرواريدها هستند چرا که آنها شباهت زيادی به مرواريدهای طبيعی و محلی اين منطقه دارند

آقای ايمورا می گويد توليد مرواريد مصنوعی فقط موجب تجارت بين ژاپن و کشورهای نفت خيز منطقه نيست بلکه مبادله ای فرهنگی نيز محسوب می شود

اگر ريگی وارد بدن صدف، اين جاندار برای دفاع از خود به دور اين ريگ غشايی می تند و آن را منزوی می کند؛ به اين شکل مرواريد به وجود می آيد. در طبيعت اين امر به صورت تصادفی اتفاق می افتد ولی برای توليد مرواريد مصنوعی شن را عمدا وارد بدن صدف می کنند

برگرفته از

http://www.radiofarda.com/Article/2008/11/15/f3_pearl_GulfPersian_Japan.html

سفر به ژاپن در شب‌عيد به‌صرف کيک‌موشي

سفر به ژاپن در شب‌عيد به‌صرف کيک‌موشي
اگر سال‌نو در کشور ژاپن باشيد شاهد مراسم کيک موشي در ژاپن خواهيد بود. کيک موشي البته تنها يک تشابه لغوي است و ربطي به موش حيواني که از زباله هاي ما تکثير مي شود ندارد
خبرگزاري ميراث فرهنگي_ گردشگري_ ميترا اسدنيا_ اگر سال‌نو در هر کشور ديگري باشيد شايد براي بيشتر ما به زيبايي عيد ايراني خودمان نباشد اما مراسم سال‌نو در تمام جهان ديدني است و شما به عنوان يک گردشگر در آن کشورها نيز قطعا شاهد مراسم گوناگون و زيبايي خواهيد بود.
اگر سال‌نو در کشور ژاپن باشيد شاهد مراسم کيک موشي در ژاپن خواهيد بود. کيک موشي البته تنها يک تشابه لغوي است و ربطي به موش حيواني که از زباله هاي ما تکثير مي شود ندارد.
رسم پختن و خوردن کيک موشي يک رسم ديرينه در ميان مردم ژاپن است که سال هاست کيک بخصوصي را به نام کيک موشي در سال نو مي پزند.
درواقع کيک موشي چيزي نيست جز آرد برنج پخته که طبق رسوم خاصي با هاون خميرشده و با مواد مختلفي همراه و ميل مي شود.
قبل از همه برنج پخته شده را در يک ديگ بزرگ چوبي مي ريزند و پس از آن پدر خانواده هاون را بدست مي گيرد. و اما بنا به رسوم پدرسالاري در سنت هاي ژاپني ، ظاهرا اين هنگام فرصت خوبي است براي پدرخانواده تا قدرت خود را نشان دهد. زيرا اين هاون بسيار سنگين و بزرگ است و خرد کردن و کوبيدن برنج با آن کار بسيار دشواري است.
در تمام مدتي که پدر خانواده مشغول کوبيدن برنج است مادر و يا پسر خانواده نيز مي کوشد ورقه هاي به هم فشرده شده برنج را با يک ديگر مخلوط کند و هم بزند تا برنج به کف هاون نچسبد.
دراين مراسم ارتباط خوب و اعتماد به يکديگر در ميان افراد خانواده الزامي است. پدر ممکن است حين کار هاون سنگين را به دست مادر يا پسر بکوبد از اين رو براي اجتناب از اين وضع تمام حرکات به صورت ريتميک و موزون انجام مي شود.
بالاخره پدر کار را تمام مي کند و پسر خانواده خمير تهيه شده را با مربا و ميوه هاي تازه مخلوط مي کند و درپايان با چاي داغ مصرف مي شود.
پس از پايان کار تمام افراد خانواده براي خوشبختي و شادي خانواده دعا مي کنند و در اين دعا معمولا به هم مي گويند : اميدوارم سال نو خوشبخت باشيد و کيفتان پر پول باشد و البته دعاي ويژه اي هم براي رسيدن به آرزوي هر فرد خانواده مي کنيم که مي دانيم چيست و چه آرزويي دارد.
فرداي شب عيد در ساعات اوليه صبح همه افراد خانواده به ديدن پدر بزرگ و مادر بزرگ مي رويم و نيز به ديدن خواهر و برادري که جدا از ما زندگي مي کند.
روزهاي پس از آن هم به ديدو بازديد از معلمان و دوستان اختصاص دارد.
روز سال نو در تمام کشور ژاپن روز مهمي است. و البته تمام افراد خانواده تلاش مي کند به هرنحو ممکن اين شب را درکنار خانواده اش بگذراند.
امروزه اين رسم در ژاپن مطابق آيين کهن برگزار نمي شود زيرا در خانه هاي کوچک کنوني جايي براي کوبيدن و پختن اين نوع کيک نيست به علاوه مردم غالبا از ماشين هاي کيک پز که ويژه موشي پزي است استفاده مي کنند که به آن موشي تاکي مي گويند

Thursday, November 13, 2008

مسلمانان ژاپن آماده سفر حج مي‌شوند

مسلمانان ژاپن آماده سفر حج مي‌شوند
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج ،حج يكي از مهم‌ترين آيين‌هاي ديني اسلام و جزء فروع دين است و مسلمانان با داشتن شرايطي
مكلفند در دهه اول ماه ذي الحجه به شهر مكه در عربستان سعودي رفته و مجموعه‌اي از اعمال نيايشي خود را به جاي آورند.
حج همچنين به عنوان تجلي وحدت و يكپارچگي مسلمانان است و تاكيد آن بر رهايي انسانها از شيطان نفس است.
مسلمانان مقيم ژاپن از مليتهاي مختلف از جمله ايراني نيز خود را آماده اين سفر معنوي كه آرزوي هر مسلماني است مي‌كنند.
هر چند شمار مسلمانان مقيم ژاپن كم است ، اما هر ساله جمعي از اين مسلمانان در قالب دو كاروان حج كه يكي از آنها توسط مسلمانان اهل تشيع و ديگري توسط مسلمانان اهل سنت هدايت مي‌شود، عازم اين مراسم معنوي مي‌شوند ژاپن با جمعيت ‪ ۱۳۰‬ميليون نفري خود از جمله كشورهاي سكولار در جهان محسوب مي شود و تقريبا خصوصي‌سازي در بخشهاي مختلف از جمله حمل و نقل در اين كشور گسترش يافته است.
بر اين اساس نيز دولت اين كشور در كار بخش خصوصي هيچ دخالتي ندارد و اين مساله زمينه‌اي براي ايجاد رقابت در عرصه‌هاي مختلف بخش خصوصي است و تسهيلاتي نيز براي اين بخش ارايه نمي‌كند.
اين موضوع براي كاروانهاي كوچك حج هم كه توسط بخشهاي گردشگري كه از جمله شركتهاي خصوصي اين كشور محسوب مي‌شوند، نيز صادق است و خدماتي نيز براي آنها ارايه نمي‌شود.
در حال حاضر دو كاروان اعزام مسلمانان به حج تمتع در ژاپن وجود دارد كه هزينه اعزام براي هر نفر حدود ‪ ۶۰۰‬هزار ين در حدود شش هزار دلار است شامل دريافت ويزاي عربستان سعودي ، روحاني همراه كاروان ، دريافت برگه واكسيناسيون بيماري مننژيت ، كرايه حمل و نقل در مدينه و مكه ، بليط هواپيما ، هزينه اقامت هتل در مدينه و مكه ، پذيرايي سه وعده غذايي صبحانه ، نهار و شام و ميوه و نوشيدني ، است.
مسير پروازي كه از سوي شركت ايراني پرشيا تور از جمله شركتهايي كه كار انتقال حجاج را در اين كشور بر عهده دارد ، مسير توكيو -تهران ، تهران - مدينه و بالعكس در نظر گرفته شده است كه به گفته مديران اين شركت در صورت توقف اين خط پروازي هزينه اعزام به حج احتمالا از سوي اين شركت افزايش خواهد يافت.
سيد عباس اماميه از جمله مديران قديمي آژانس پرشيا تور كه در ايران و ژاپن داراي نمايندگي است و براي دومين سال است كه كار اعزام حجاج را بر عهده دارد، در گفت و گو با خبرنگار ايرنا، گفت كه از شنيدن اين خبر شوكه شده است و در صورت تحقق قطع پروازهاي هواپيمايي ايران اير در مسير توكيو - تهران و بالعكس ، وي مجبور است با خطوط هوايي و مسيرهاي كشورهاي ديگر اقدام به اعزام زائران ايراني و ديگر كشورهاي مقيم ژاپن به حج كند اماميه ، افزود: پس از رخداد ‪ ۱۱‬سپتامبر ‪ ۲۰۰۱‬صنعت گردشگري در سراسر جهان با ركود مواجه شده بود و سال گذشته و امسال اين صنعت تا حدودي براي فعالان اين بخش از جمله آژانسهاي ايراني با همكاري ايران اير با رونق روبرو شد.
وي ابراز اميدواري كرد كه با درايت و دورانديشي مسئولان كشورمان از جمله ايران اير، با توجه به اين كه ژاپن در بخش گردشگري جمهوري اسلامي ايران به عنوان يكي از اهداف اين بخش درنظر گرفته شده است و اين كشور نيز از شركاي جدي كشورمان بشمار مي‌رود، در اين زمينه اقدامات مقتضي صورت گيرد.
لازم به ذكر است، بر اساس آمار موجود ، سالانه حدود ‪ ۱۵۰‬تا ‪ ۲۰۰‬نفر از مسلمانان مقيم ژاپن از جمله ايرانيان ساكن در آن ، از اين كشور عازم حج تمتع مي‌شوند

برگرفته از
http://hajj.ir/hadjwebui/news/wfShowOpinion.aspx?id=36251

Wednesday, November 12, 2008

سفر نامه فوروکاوا

سفر نامه فوروکاوا

نوبويوشي فوروکاوا، يکي از افسران ستاد جنگ ژاپن است که در سال 81-1880 ميلادي برابر با 98-1297 هجري قمري در روزگار ناصر الدين شاه به همراه هيأت ماساهارو يوشيدا نخستين فرستاده ژاپن به دربار قاجار به ايران آمد. اهدافي که ظاهرا اين هيأت به دنبال آن بودند ارزيابي ايران و گسترش مناسبات سياسي و تجاري بين اين دو کشور بود.

اين هيأت 7 نفره که از راه دريا از سمت جنوب به ايران آمده بودند پس از مسافرتي 42 روزه از بوشهر به تهران رسيده و پس از 110 روز توقف در تهران از طريق بندر انزلي و اروپا به کشور خود بازگشتند.

فوروکاوا يکي از اعضاي اين هيأت است که گزارش سفر خود را به رشته تحرير در آورده است که از ابعاد مختلفي قابل توجه مي باشد. علاوه بر اين که سفرنامه شامل تصاويري از آن دوره که نقاشي شده است نيز مي باشد.

اين سفرنامه به جز برخي مطالب آن توسط دو مترجم ايراني و ژاپني به فارسي برگردانده شده است . بخش هايي که به فارسي ترجمه نشده است شامل مطالبي است که تازگي نداشته و برگرفته از منابع ديگر بوده است؛ همانند شرح تاريخ ايران از روزگار باستان تا سده نوزدهم و نيز مطالبي که مناسبت نزديک با سفر به ايران ندارد، مانند جزئيات سفر نويسنده در اروپا در راه بازگشت به ژاپن.

اين سفرنامه داراي مباحث مختلفي است که نويسنده آن را به چهار بهره تقسيم نموده است:

بهره اول: بررسي موقع و وضع جغرافيايي ايران، جمعيت ايران، آب و هوا و بيماريهايي بومي، تاريخ مختصر ايران، خاندان سلطنت، حکومت، مقررات و نظامات حاکم، اديان ومذاهب، درآمد سالانه ماليات (ماليات و وضع کشت و کار از روي نمونه شيراز. محصول اراضي کازرون و ماليات هاي گوناگون)، ادبيات، قشون، صادرات و واردات، حمل و نقل، تلگراف، پست و پول، اوزان و مقادير و تقويم.

بهره دوم: شامل روز نامه سفر از آغاز حرکت تا رسيدن به پايتخت ايران مي باشد.

بهره سوم با عنوان در دارالخلافه به شرح وقايعي که در مدت 110 روز در تهران بر آن ها گذشته بيان شده است.

بهره چهارم نيز با عنوان روزنامه سفر بازگشت خلاصه اي از ترجمه اصل سفرنامه است که گزارش روزانه نويسنده از ديده هايش در ايران وعثماني و مختصري از شرح سفرش به اروپا به مقصد وين در اتريش براي ديدار از کارخانه اسلحه سازي آنجاست.

اما مختصري از نکات قابل توجه در اين سفرنامه را مي توان چنين بيان نمود:

- اين سومين سفرنامه ايست که تاکنون از زبان ژاپني به فارسي ترجمه شده است.

- نويسنده به عنوان فردي نظامي و سياستمدار که ذهني خلاق و پويا دارد در اين سفرنامه اطلاعات ارزنده اي درباره سرزمين ايران، هنر، آداب و رسوم و اطلاعات نظامي، توجه به حضور انگليسي ها در ايران، اقدامات و نيات آن ها و حوادثي از دوران قاجار همچون واقعه هرات، شورش افاغنه و واقعه بابي ها ارائه داده است که گاه در ساير سفرنامه هايي که حتي اروپائيان به ايران در آن زمان داشته اند يافت نمي شود.

- ويژگي بارز و خاص اين سفرنامه توجه خاص فوروکاوا به وضعيت جغرافيايي و آب و هوايي مناطق مختلف مي باشد به گونه اي که وي در روزشمار خويش حتي درجه حرارت هوا را نيز بيان مي کند. فاصله بين مناطق مختلف، تعداد جمعيت مناطق مختلف و آمار و ارقامي که ارائه مي دهد از نکات دقيقي است که در سفرنامه هاي ديگر يافت نمي شود.

- با توجه به نظامي بودنش، وي توجه خاصي به وضعيت نظامي مناطق مختلف دارد و به هر منطقه اي که مي رود گزارشي از آن ارائه مي دهد که بسيار حائز اهميت است. گزارش وي از وضعيت نظاميان ايراني و انگليسي در جنوب ايران، به خصوص وضعيت نظامي کشور که گزارش قابل توجهي از وضع لشکري ارائه مي دهد و شامل تاريخچه نظام، معلمان اروپايي قشون، وضع واحدهاي جديد نظام و غيره در آن دوره مي باشد. علاوه بر توجه خاصي که به کسب اطلاع از وضعيت نظامي ساير کشورها داشته است. و در واقع شرح انتقادي وي درباره وضعيت نظام ايران در زمره ارزنده ترين بخش از يادداشت هاي اوست که شرح مطالب وي همراه با آمار و ارقام مي باشد.

- وي در زمان حضورش در پايتخت نيز ديدارهايي با صاحب منصبان از جمله ناصر الدين شاه و وزيران که شرح حالاتي که از آنان ارائه مي دهد در شناخت شخصيت هاي آن دوره قابل توجه است نيز مي پردازد.

- بسياري از آداب و رسوم ايرانيان که به دليل عجين شدن مردم اين سرزمين شايد کمتر مورد توجه قرار گيرد از زبان خارجيان که بيان مي شود مسلما جالب مي باشد. فوروکاوا که نگاه کنجکاوانه اي دارد در جاي جاي مختلف حتي بدون پروا نفرت و انزجار خود را از برخي آداب و رسوم ها به راحتي ابراز مي دارد. از جمله لقمه برداشتن با دست و خانه هاي گلي ايرانيان که از آن ابراز تنفر مي کند و نيز خربزه ايران که در مورد آن مي گويد: شيرين ترين ميوه اي بود که چشيدم ...اما هنوز چيزي عجيب تر از اين ميوه نديده ام.

- شرح ديدارهاي هيأت ژاپني از ناصر الدين شاه در تهران و سلطان عثماني در اسلامبول و گفتگوهاي انجام شده از ديگر قسمت هاي قابل توجه سفرنامه وي مي باشد. گفتگويي که بين هيأت همراه و ناصرالدين شاه انجام مي شود و نويسنده آن را بيان مي کند به لحاظ مقايسه بين دو فرهنگ ايران و ژاپن به لحاظ پيشرفت ژاپن و عقب ماندگي ايران بسيار حائز اهميت است. نويسنده در بخش هاي ديگر سفرنامه خود اشاره مي کند که احوال دولت و ملت ايران را که بنگريم رفتار حکومت با مردم بر روي هم مانند رفتار دشمن با مملکت تسخير شده اي است. از نظر او يکي از دلايلي که باعث توسعه نيافتگي ايران شده اين است که اکثر مردم ارزش علم و فرهنگ را نمي شناسند. به نظر او اگر نخست ادبيات و معرفت ميان مردم رواج يابد اگر مدرسه اي هم نباشد هر کس مي کوشد بر دانش خود بيافزايد و عادات و رسوم بد را از ميان برداشته و پيوسته رو به سوي تمدن بروند. ضمن اين که در جاي جاي نوشته ها از وضعيت تأسف بار ايران به لحاظ عقب ماندگي از جهات مختلف اظهار نارضايتي مي کند.

- فوروکاوا نويسنده اين سفرنامه با توجه به اطلاعات جالب و قابل توجهي که ارائه مي دهد و با همه تيزبيني و دقت نظري که داشته است مطالبي را نيز ارائه مي دهد که نشان دهنده بي اطلاعي او از برخي مسائل مي باشد. به خصوص عدم آشنايي او با اسلام و ارائه مطالب نادرستي درباره اسلام و جايگاه مجتهدان و مسلمين مي باشد. به عنوان نمونه وي در مورد روزه مسلمانان چنين مي نويسد: در اين ماه که رمضان خوانده مي شود، مردم همه در روز مي خوابند و هنگام عصر بلند مي شوند. هر روز غروب در مرکز شهر توپ مي اندازند تا هنگام ]افطار‍[ را خبر بدهند. مردم با شنيدن صداي توپ از خواب بر مي خيزند و غذا مي خورند و سپس به تلاوت قرآن و خواندن نماز مي پردازند. در نيمه شب دوباره غذا مي خورند و شب را به روز مي رسانند و با دميدن سپيده صبح دوباره مي خوابند. زندگي آن ها در سراسر اين ماه بر اين روال است. با سر آمدن فصل روزه داري مردم همه جمع مي شوند و گويا به مدت سه روز ضيافت دارند و شراب مي نوشند و گوشت مي خورند. خيال مي کنم که هر چند که شراب نوشيدن در اسلام سخت منع شده است اما در اين مواقع مجاز شمرده مي شود و آن ها خود را سزاوار ملامت نمي دانند. (ص90) در موردي ديگر وي در مورد کاغذ در ايران مي گويد: در ايران هنوز با ساختن کاغذ آشنا نيستند. تا صد سال پيش روي پوست گوسفند چيز مي نوشتند. به تازگي رفته رفته هر چه بيشتر کاغذ به کار مي برند که همه آن را از اروپا مي آيد.

نوشته : منيره شريعت جو

برگرفته از

http://www.historylib.com/Site/SViewDocument.aspx?DocID=173&RT=List

پیشینه روابط ایران و ژاپن

پیشینه روابط ایران و ژاپن
پیشینه روابط ایران و ژاپن به دوران باستان میرسد، در عهدی که ساکنان دو سرزمین، از طریق جاده ابریشم به تجارت و داد و ستد و نیز تبادل فرهنگ قومی، آداب و رسوم و دانش و فن زمان خود می پرداختند. افسانه و افسون ژاپن و معجزه صنعتی آن کشور در قرن اخیر و مهمتر از آن تلفیق سنت و نوگرایی و حراست از ارزشهای ملی همواره مورد توجه مردم ایران بوده است. عصر می جی که در پی دويست سال انزوا، با گشودن دروازههای ژاپن به جهان خارج آغاز گردید، به رنسانس اجتماعی، اقتصادی و سیاسی عمیقی در آن کشور انجامید. از این رو تحولات شگرف ژاپن، بنیانهای اصیل جامعه ژاپن را چنان استحکامی بخشید که چالشهای عظیم ناشی از منازعات منطقه ای و بین المللی نتوانست موجب اضمحلال آن کشور گردد. ملت ژاپن، هر بار، در سایه وحدت ملی، وجد و جهد، توانسته است از خاکستر ویرانه ها دوباره سر برآورد و دنیایی نو را به پا دارد. ایران با تمدنی کهن و فرهنگی درخشان و پر آوازه نیز دوران پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است و به رغم تاخت و تازهای بنیان کن، همواره از آزمونهای تاریخی، سربلند بیرون آمده و سیر تکاملی خود را پیموده است. در عرصه شکل گیری تمدن بشری، فرهنگ و ادب ایران زمین و تمدن غنی ایرانی اسلامی، همواره نقش به سزایی را ایفا نموده است. با چنان پیشینه هایی، دو کشور ایران و ژاپن طی چهل سال اخیر، به ویژه در زمینه های صنعت و تجارت به ایجاد و توسعه روابط پرداخته اند. لکن دگرگونی های جهانی و بعضاً بازیگریهای سیاسی، افت و خیزهایی را در روابط فی مابین موجب گردیده است
اینک دو ملت بزرگ ایران و ژاپن در دو سوی آسیا با تکیه بر سوابق دیرین و مشترکات امروزین، شایستگی بسط و گسترش روابط همه جانبه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی فی ما بین را بر پایه دوستی و برادری سزاوارند

برگرفته از
http://www.iran-japan.ir/
انجمن دوستي ايران-ژاپن

برداشت های فرهنگی

برداشت های فرهنگی یک ژاپنی از جامعه ایران و

یک ایرانی از جامعه ژاپن(رویکرد تطبیقی)

مقدمه:

تئوریهای نوین علوم اجتماعی بخصوص تئوریریهای پست مدرن نقش مشاهده گر در تئوری پردازی را برجسته کرده اند.شیوه های قوم نگارانه " که ارزش ابزار پرسشنامه در گردآوری داده ها را زیر سوال می برد ٬ روشهای مشاهده مستقیم در پژوهش های اجتماعی را پیشنهاد می کنند.در این مرور مختصر ٬ با اتخاذ رویکرد روش شناسی ذهنی گرا و پیش فرض ارزشمداری تئوریها ٬ یعنی اینکه تئوری پرداز نمی تواند فارغ از بستر اجتماعی ٬ سیاسی ٬فرهنگی .. خود تئوری پردازی کند ٬ این پیش فرض را نیز می توان در نظر گرفت که مشاهده گر نیز جهت گیری ارزشی خواهد داشت.بنابراین بررسیهای اجتماعی از منظر مشاهده گری خاص ٬ گمراه کننده خواهد بود.بعنوان مثال یک ایرانی ممکن است جامعه ژاپن را "مردسالار" در نظر بگیرد ٬ در حالیکه همین جامعه ممکن است از دید یک آمریکائی تبار "زن سالار " تعبیر شود. جامعه تغییری نمی کند اما مشاهده گر تغییر کرده است.بنابراین ویژگیهایی نظیر مردسالاری یا زن سالاری ٬ عدم اطمینان ٬ فاصله قدرت و ... ویژگی جوامع نیستند ٬ بلکه منعکس کننده بستر ارزشی جامعه مشاهده گر هستند که در درون افراد قرار دارند.

قصد ما در این مطالعه
پرداختن به ویژگیهای فرهنگی دو جامعه ژاپن و ایران از دیدگاه دو شهروند ایرانی و ژاپنی است.بنابراین آنچه که یک ایرانی از جامعه ژاپن توصیف می کند ویژگی جامعه ژاپن نیست ٬ بلکه انعکاس ویژگیهای فرهنگی جامعه ایرانی در قضاوت های اوست و بالعکس.همچنین آنچه که یک ژاپنی از جامعه ایران توصیف می کند لزوما عکس آنچه یک ایرانی از جامعه ژاپن می کند نخواهد بود. واضح است که مدل هاف استد کمک زیادی به ما نخواهد کرد ٬ گرچه ابعاد فرهنگی و تعاریف عملیاتی آنها را می توان از این مدل اقتباس کرد٬ نیاز به مدل ماتریسی گسترده تری احساس می شود که اسامی جوامع در دو بعد تکرار شود و هر جامعه از منظر جوامع مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد.در اینجا توجه ما تنها معطوف به دو جامعه ژاپن و ایران می باشد.

برای اغاز بحث توجه به دو نکته ضروری می رسد:

اولا دو جامعه ژاپن و ایران گرچه از نظر فرهنگی شبیه به هم نیستند اما اختلاف زیادی نیز با هم ندارند.زیرا هر دو جامعه سنت گرا هستند و رد پای عواطف را در روابط اجتماعی دو کشور به وضوح می توان مشاهده کرد.

دوما ژاپن نسبت به ایران مهاجر پذیرتر است٬ بنابراین طبیعی به نظر می رسد که در ژاپن به اتباع خارجی توجه زیادی نشود اما در ایران اتباع خارجی انگشت نما هستند.

نخست به بررسی ویژگیهای فرهنگی ایران از نگاه یک ژاپنی می پردازیم:

1.ایرانیها اختلاف طبقاتی زیادی را تجربه می کنند.

به نظر می رسد این اولین ویژگی جامعه ایرانی باشد که توجه یک ژاپنی را به خود جلب کند.برای مثال ماشین های لوکس در مقابل ماشینهای فرسوده ٬خانه های بسیار مجلل در مقابل خانه های بسیار قدیمی ٬ تفاوت شدید میان اقشار بالای شهر و پائین شهر ٬ طرز لباس پوشیدن و مدل لباس روستائیها با شهریها و ...

این اختلاف طبقاتی نمود فاصله قدرت زیاد در جامعه ایران است.

2.ایرانیها در کارهایشان نظم ندارند و برای آینده نیز برنامه ای ندارند.

این ویژگی از ان جهت برجسته می شود که ژاپنیها به نظم و مقررات اهمیت زیادی قائل هستند.ایرانیها هم در زندگی روزمره و هم در سطح سازمانی و مدیریتی برنامه دقیقی ندارند.ممکن است بارها برای یک ژاپنی اتفاق افتاده باشد که پاسخی برای این سوال که " فردا برنامه شما چیست؟" دریافت نکرده باشد و یا تغییرات زیادی در برنامه های کاری ایرانیها مشاهده کند.علت این امر روح تقدیرگرائی و پرهیز از عدم اطمینان کم در جامه ایران است.

3.ایرانیها کمتر بصورت گروهی زندگی می کنند.

بارزترین مکان برای درک این ویژگی کافی شاپ ها و پارک ها می باشد. ایرانیها(بجز گروه خانواده)کمتر درگیر فعالیت ها و گردش های گروهی هستند و بیشتر بصورت انفرادی یا حدکثر با گروه های سه یا چهار نفری اوقات فراغت خود را سپری می کنند.این ویژگی نیز حاصل روحیه فردگرائی ایرانیان است.

اکنون به بررسی جامعه ژاپن از نگاه یک ایرانی می پردازیم:

1.ژاپنیها یکدست هستند..(هم از لحاظ فرهنگی و هم از لحاظ اقتصادی)

گرچه جامعه ژاپن فاصله قدرت نسبتا بالائی را تجربه می کند اما دلیل این یکدستی را باید در تاریخ این کشور جستجو کرد.این ویژگی نیز از آن جهت که شهروند ایرانی اختلاف طبقاتی زیادی را تجربه کرده است ٬ برجسته تر می شود.

2.ژاپنیها اوقات فراغت خود را بصورت گروهی می گذرانند.

رستورانهای ژاپن پذیرای گروه های بزرگ از همکاران و سایر تیم های کاری می باشد.گروه های غیر رسمی در ژاپن بسیار گسترده و فعال هستند.علت این زندگی گروهی را نیز باید به اعتقادات مذهبی ژاپنیها نسبت داد.

3.ژاپنیها فوق العاده وقت شناس و منظم هستند و برای آینده دور و نزدیک خود برنامه های دقیق دارند.احتمال بسیار کمی وجود دارد در زندگی روزمره ژاپنیها انحراف از برنامه هایی که قبلا تدوین کرده ان وجو داشته باشد.

با تشکر از دوست خوبم علی اصغر ولی زاده که عنوان این مقاله را سفارش دادند.این مقاله ایده آسیب شتاسی مطالعات هاف استد و اهمیت مطالعات قوم نگارانه را برای من برجسته کرد.

برگرفته از
http://www.postmodir.blogsky.com/1387/04/09/post-29/

ترجمه شعرهای كوتاه ژاپنی در ايران

ترجمه شعرهای كوتاه ژاپنی در ايران

امروزه اغلب مردم جهان شعر ژاپن را با هايكو مي‌شناسند. هايكو شعري است 17 هجايي كه در سه سطر نوشته مي‌شود، سطر اول و سوم هركدام پنج هجا و سطر دوم هفت هجا دارند. هايكو نه وزن دارد و نه قافيه و آرايه‌هاي كلامي در آن به ندرت به كار مي‌رود. حدود دو هزار سال پيش هايكو جزوي از يك فرم شعري 31 هجايي به نام تانكا بود كه از دو بخش تشكيل مي‌شد و معمولا آن را شاعران به شيوه پرسش و پاسخ مي‌سرودند. بخش نخست تانكا 17 هجا دارد و بخش دوم آن 14 هجا. تانكا به معني شعر كوتاه است و در مقابل آن چوكا قرار دارد كه به معني شعر بلند است. با اينكه در ژاپن به غير از تانكا و چوكا چندين فرم شعري ديگر هم وجود دارد، شعرهاي كوتاه محبوبيتشان بيش از بقيه است. در قرن شانزدهم ميلادي به تدريج بخش 17 هجايي تانكا مستقل شد و آن را هاكايي يا هايكو ناميدند.
هايكو در ابتدا محتوايي طنزآميز داشت و به تدريج بر اثر در آميختن با فلسفه ذن اعماق و جوانب آن گسترش يافت. ايجاز و سادگي و در عين حال عمق هايكو و هنر تصويري بديع آن علاوه بر آنكه در چهار قرن گذشته شاعران زيادي را در ژاپن به خود كشانده است، در دوره معاصر در خارج از ژاپن هم با استقبال قشر كتابخوان و شاعران و هنرمندان مواجه شده است و علاوه بر ترجمه هايكوهاي ژاپني به اغلب زبانهاي دنيا، در سراسر جهان شاعراني پيدا شده اند كه به سرودن شعر به شيوه هايكوهاي ژاپني می‌پردازند. امروزه دوستداران و هايكوسرايان سراسر جهان داراي انجمنهاي خاص هايكو در سطح محلي و ملي و بين المللي هستند و با برگزاري همايشها و سمينارهاي دوره‌اي و يا از طريق سايتهاي اينترنتي به بحث و تبادل نظر در مورد هايكو و تاريخچه و ابعاد هنري آن مي‌پردازند.
در تاريخ ادبيات ژاپن چهار هايكوسرا بيش از ديگران نام برآورده‌اند: باشو، بوسون، ايسا، شيكي. اين چهار شاعر صاحب سبك، در خارج از ژاپن نيز چهره‌هايي شناخته شده‌اند و بعضي از پژوهشگران و شرق‌شناسان اختصاصاً در مورد هنر شاعري آنها تحقيق مي‌كنند.
ماتسوئو باشو (1644 ـ 1694 م) بزرگترين و نام‌آورترين شاعر هايكوسراي ژاپني محسوب مي‌شود. وي تا 41 سالگي بيشتر به سرودن اشعار هزل‌آميز گرايش داشت و در دهه آخر عمرش بود كه مكتب باشو را در هايكو بنيان نهاد و شاگردان متعددي تربيت كرد كه از ميان آنها ده شاعر كه به ده شاگرد باشو مشهور شدند در اشاعه ويژگيهاي شعري او كوشيدند. پيش از باشو كار هايكوسرايان بازي با كلمات بود و همين امر باشو را بر آن داشت كه در اعتلاي هايكو بكوشد. معروفترين شعر باشو هايكو ‫بركه كهن است كه سرآغاز حركت انقلابي او در فرم هايكو بود و در تفسير آن مقاله‌هاي متعددي منتشر شده است و بعضي معتقدند اين هايكو چكيده و لب لباب فلسفه ذن است:
بركه كهن
جهيدن غوكي
آواي آب.

پس از باشو شاعري كه در حد و اندازه‌هاي او باشد ظهور نكرد و هايكو براي مدتي در محاق افتاد و حتي بعضي از شاگردان باشو به گفتن سن ريو كه فرمي است شبيه هايكو و 17 هجا دارد توجه نشان دادند. در سن ريو از ژرفاي هايكو خبري نيست و شاعر بيشتر در كار طعن و ريشخند عواطف و محدوديتهاي انساني است. چند دهه بعد از مرگ باشو، يوسا بوسون (1716 ـ 1783 م) وارد عرصه شعر ژاپن شد و سبك جديدي را در هايكو پايه گذاشت. بوسون نقاشي چيره‌دست بود و هايكوهايش داراي ظرافت نايابي است و عشق به طبيعت در او از باشو نيز نيرومندتر است. اين هايكو از اوست:
سنجاقكها
و رنگ ديوارها؛
زادگاهم چه عزيز است!

كوباياشي ايسا (1764 ـ 1827 م) شاعر تهيدست و نامرادي بود كه تا مدتها به سبك باشو و بوسون شعر مي‌گفت ولي در چهل سالگي به كمال شعري خود دست يافت. وي زبان محاوره و لهجه‌هاي مختلف را در هايكوهايش به‌كار گرفت. ايسا چيزهاي كوچك و بي ارزش را دوست مي‌داشت و آنها را عميقاً درك مي‌كرد و به چيزهايي كه احترامي بر نمي‌انگيختند عشق مي‌ورزيد. مي‌توان گفت كه بيشتر هايكوهاي ايسا درباره حلزونها و قورباغه‌ها و پروانه‌ها و كرمهاي شبتاب و پشه‌ها و مگسها و زنجره‌ها و سنجاقكهاست. از جمله اين هايكوي او:
از براي من
فاخته مي‌خواند، و كوه
به نوبت.

ماساوكا شيكي (1867 ـ 1902 م) كسي بود كه هايكو را در دوره جديد احيا كرد و اين فرم كهنسال را كه پس از بوسون و ايسا به سراشيبي افتاده بود نجات داد. شيكي هم هايكو مي‌سرود و هم تانكا و در سال 1899 مجله فاخته را بنيان نهاد كه از مجله‌هاي معتبر شعر ژاپن به‌شمار مي‌رود. وي منتقد خوبي بود و نقد معروفي بر هايكوي ”بركه كهن“ باشو نوشت. از اوست:
در تاريكي جنگل
دانه توتي فرو مي‌افتد:
صداي آب.

ترجمه هايكو كاري سهل و ممتنع است. سهل از اين جهت كه سادگي شعرها و به تعبير شاملو عرياني آنها در گام نخست هر مترجمي را به وسوسه مي‌اندازد كه دست به كار ترجمه شود و ممتنع از آن رو كه كمتر مترجمي است كه بتواند از عهده ايجاز هايكو برآيد و گرفتار درازگويي نشود. مانفرد هاوسمان مترجم آلماني معتقد است كه هيچ زباني غير از زبان ژاپني توانايي آن را ندارد كه در هفده هجا همان حرفي را بزند كه شاعر ژاپني در قالب هايكو بيان مي‌كند.

در ايران ترجمه هايكوهاي

ژاپني با واسطه و بيشتر از روي ترجمه‌هاي انگليسي و آلماني آنها صورت گرفته است. بر بنده روشن نيست كه اولين بار چه كسي به ترجمه شعرهاي ژاپني پرداخت. تا آنجا كه مي‌دانم در اوايل دهه چهل حسن فياد ترجمه چند شعر كوتاه ژاپني را در مجله آرش انتشار داد. و از آن پس نيز ترجمه‌هاي پراكنده‌اي در مجلات ادبي به چاپ رسيد و به تدريج خوانندگان ايراني با شكل بديع و غناي تصويري و معنوي شعر ژاپن آشنا شدند. سهراب سپهري و احمد شاملو از جمله كساني بودند كه دريچه‌اي از هايكوهاي ژاپني بر روي قشر كتابخوان ايراني باز كردند. سپهري چند هايكو را با ترجمه‌اي موزون عرضه كرد و شاملو با همكاري حسن فياد 12 شعر كوتاه ژاپني را با عنوان ترانه‌هاي سرزمين آفتاب ترجمه و در سال 1352 در كتاب همچون كوچه‌اي بي انتها به چاپ رساند. همو يك دهه بعد با كمك ع. پاشايي كه متخصص هنر و فلسفه شرق است كتاب مفصل هايكو را با توضيحات روشنگر منتشر ساخت و امكان شناخت نسبتاً جامع خواننده فارسي زبان را از اين نوع شعر فراهم آورد. كتاب هايكو مقدمه مفصلي در شناخت هايكو و ذن دارد. شاملو و پاشايی همچنين به معرفي مهمترين شاعران هايكوسراي ژاپني تا دوره اخير پرداخته‌اند و در كنار گزيده‌هاي زيبايي كه از بهترين هايكوها فراهم آورده‌اند تفسير و تشريح هايكوها و زمينه‌هاي ذهني و عيني آفرينش آنها را نيز باز نموده‌اند. در ترجمه هايكوها غلبه زبان شعري شاملو آشكار است و اين شايد از نمونه‌هاي قابل توجه ترجمه شعر در زبان فارسي باشد. شاملو در مقدمه كتاب يادآور شده كه مترجمان نتوانسته‌اند به كلام و زبان بي توجه بمانند. چرا كه خواننده فارسي زبان در هر صورت از طريق برداشتها و معيارهاي سنتي خويش با شعر برخورد مي‌كند.
در فاصله چاپ اين دو كتاب، كتاب ديگري به نام انديشه و احساس در شعر معاصر ژاپن به قلم دكتر هاشم رجب‌زاده ترجمه و تاليف شد كه داراي مقدمه‌اي سودمند در شناخت شعر معاصر ژاپن است. هاشم رجب‌زاده در سال 1352 روانه ژاپن شد و تا امروز در آن كشور ساكن است و در 30 سال گذشته نقش ارزشمندي در معرفي فرهنگ و ادب ژاپن به ايرانيان و ادب و هنر ايرانيان به مردم ژاپن ايفا كرده است. كتاب شعر معاصر ژاپن اولين اثر او در اين زمينه است و در آن 156 شعر از 87 شاعر دوره معاصر ژاپني ترجمه و نقل شده است. حُسن اين كتاب برخورد مستقيم و بي‌واسطه با شعر ژاپن بوده است و مترجم توانسته است ضمن مؤانست با فرهنگ ژاپن تصوير زنده و پويايي از شعر امروز اين كشور به دست دهد.
شاملو بعد از كتاب هايكو به سوداهاي ديگر خويش پرداخت. اما همكار او يعني ع. پاشايي باز هم سري به گنجينه شعر ژاپن زد و كتاب صد هايكوي مشهور را در سال 1369 منتشر كرد. اين كتاب ترجمه‌اي است از منتخباتي كه دانيل سي. بيوكانن از ميان هايكوهاي معروف ژاپني فراهم آورده و آنها را بر اساس چهار فصل سال تقسيم كرده و همراه با متن اصلي شعرها و تفسيرهاي كوتاهي بر آنها در سال 1976منتشر ساخته است. در مقدمه او بر كتاب آمده است كه در هايكو هميشه ارجاع و اشاره‌اي به فصل هست، از اين دست كه «ماه سرد» اشاره به زمستان دارد و شكوفه‫هاي گيلاس اشاره به بهار و «كرمكان شبتاب» اشاره به تابستان و برگهاي افرا به پاييز. چند سال بعد پاشايي ضمن حفظ چارچوب كتاب بيوكانن ترجمه تازه‌اي از هايكوهاي ژاپني از زبان ژاپني عرضه كرد كه يكسره با متن پيشين متفاوت است. در اين برگردان، وي از مساعدت كيميه مائه‌دا ايران‌شناس ژاپني برخورداري يافت و حاصل كار او كتابي دست اول و خواندني است. اين كتاب در سال 1381 با عنوان لاك پوك زنجره انتشار يافت.
كتاب بيوكانن در دست دو مترجم ديگر خانم مهوش شاهق و شهلا سهيل, يك بار ديگر هم در سال 1373 به بازار كتاب ايران عرضه شد با عنوان هايكو در چهار فصل. ترجمه‌هاي ديگرگون اين دو مترجم امكان مقايسه و در نتيجه درك بهتر هايكو را براي خواننده ايراني فراهم مي‌آورد.
آواي جهيدن غوك
كوشش ديگري است در شناسايي شعر ژاپني كه به همت زويا پيرزاد داستان‌نويس از زبان انگليسي به فارسي ترجمه و در سال 1371 منتشر شده است. در اين كتاب مترجم نمونه‌هايي از هايكو، تانكا، و سن‌ ريو از حدود 85 شاعر ژاپني انتخاب و ترجمه كرده است. وي در مورد هر شاعر توضيحات مختصري در حد چند سطر داده است.
خانم ناهوكو تاوارتاني، مترجم ژاپني ديگري است كه در معرفي شعر ژاپن به ايرانيان نقش داشته است. وي كه داراي مدرك فوق ليسانس تاريخ و ادبيات ژاپن است پس از ده سال اقامت در ايران كتاب شعراي بزرگ معاصر ژاپن را در سال 1377 به چاپ سپرد. در اين كتاب شعرهاي ژاپني پس از عصر مي جي را كه در قالب غير سنتي سروده شده‌اند معرفي و يك يا دو شعر آنها ترجمه شده است. در كنار بعضي شعرها متن اصلي شعر و آوانگار لاتين آنها نيز قيد شده كه به كار دانشجويان زبان و ادبيات ژاپني مي‌آيد.
حميد زرگر باشي در سال 1380 دو كتاب شعر ژاپني را از زبان آلماني به فارسي برگرداند. نخست كتاب عشق، مرگ و شبهاي مهتابي را كه شامل 150 شعر كوتاه از شاعران مختلف است و ديگر كتاب گيسوي رها را كه برگردان 154 شعر كوتاه از تويوتاما تسونو شاعره معاصر ژاپني است. كتاب نخست مقدمه كوتاهي به قلم مانفرد هاوسمان مترجم آلماني اين دو مجموعه دارد درشناخت شعر ژاپن و شيوه ترجمه آنها.
ترجمه ديگري از شعرهاي ژاپني به قلم علي عبدالهي در سال 1381 روانه بازار نشر شد با عنوان شكوفه‌هاي آلو بُن كه دربردارنده آثار معتبر شعر امروز ژاپن است و از زبان آلماني به فارسي برگردانده شده است. گردآورنده كتاب گونتر دبون ژاپن‌شناس برجسته آلماني است.
احمد پوري مترجم فارسي كه در اين سالها در ترجمه اشعار شعراي بزرگ جهان از قبيل ناظم حكمت و نزار قباني و يانيس ريتسوس و پابلو نرودا اهتمام بليغي داشته است، كتاب كوچكي نيز از اشعار ميچو مادو شاعر معاصر ژاپني با عنوان خواب پروانه‌ها فراهم آورده كه در سال 1380 به چاپ رسيده است. ميچو مادو براي كودكان شعر مي‌گويد و كتاب شعرش در سال 1994 برنده جايزه هانس اندرسن شد. خواب پروانه‌ها دربردارنده 17 شعر او براي كودكان است و خواننده را با نمونه شعر كودكان در ژاپن آشنا مي‌كند.
ارزيابي اينكه توفيق مترجمان در برگردان شعرهاي ژاپني به فارسي در چه حد و پايه‌اي بوده است از صلاحيت بنده و موضوع اين نوشته خارج است. چيزي كه بايد بدان اشاره كنم تأثير ترجمه اشعار ژاپني بويژه هايكو و ساير شعرهاي كوتاه ژاپني بر شعر امروز ماست. تا قبل از ترجمه و نشر كتابهايي مثل هايكو ، شعر كوتاه به عنوان شاخه‌اي رسمي از شعر امروز ايران كمتر مطرح بود و جز محمد زهري شاعري را نمي‌شناسم يا نديده‌ام كه به استقلال كتابي در شعرهاي كوتاه پرداخته باشد. اما بعد از انقلاب و با نشر و رواج شعرهاي ژاپني در محيطها و محافل ادبي، شعر كوتاه به عنوان يك شاخه مستقل از شعر امروز مطرح و شناخته شد و تا امروز چندين مجموعه شعر كوتاه پديد آمده است. شعرهاي كوتاه منصور اوجي، بيژن جلالي، رضا مقصدي، اسماعيل رها، عمران صلاحي، علي بداغي، حسين صفاري دوست، حسين پيرتاج، علي محمد حق شناس، صادق رحماني، قدسي قاضي نوري، منوچهر فيلي، مسعود احمدي و يدالله رؤيايي و نامهاي ديگري كه اكنون در ذهنم نيست بررسي اين جريان ادبي را در شعر معاصر ضروری مي‌كند. اگر چه در شعرهاي اينان كمتر ردپايي از هايكوهاي ژاپني ديده مي‌شود (از لحاظ فضا و تصوير) ولي تجربه‌هايي نيز در سرودن شعرهاي كوتاه به سبك و شيوه هايكو در كارهاي عباس كيارستمي و كاوه گوهرين ديده مي‌شود. همچنين نبايد از تأثير ميراث شعر كهن فارسي مثل رباعيات و دوبيتي‌ها و قطعات كوتاه انوري و سنايي و ابن يمين در شعر امروز غافل شد.
براي اينكه از بحث هايكو دور نيفتيم و اين نوشته را به ساماني رسانيم، نمونه‌ای مقايسه‌ای از ترجمه‌هاي فارسي هايكوهاي ژاپني از مترجمان مختلف ارائه مي‌شود.


1) باشو

بر بركه كهن
غوكي ناگاه فرو مي‌جهد
صداي آب.
ترجمه پاشايي

درون بركه كهن
غوكي به ناگهان مي‌جهد
آواي آب.
ترجمه شاهق و سهيل

بركه‌يي كهن
آواي جهيدن غوكي در آب.
ترجمه پيرزاد

بركه‌اي باستاني
صدايي كوتاه
از پرش قورباغه‌اي.
ترجمه زرگرباشي

بركه كهن، آه!
جهيدن غوكي ـ
آواي آب.
ترجمه شاملو و پاشايي

آبگيري ديرينه‌سال
غوكي بدان جهيد
صداي آب.
ترجمه پاشايي و مائه دا




2) موريتاكه

گلبرگ به خاك افتاده
بر جست و به شاخه گل نشست
ها، اين پروانه بود!
ترجمه شاملو

گلبرگ فرو افتاده آيا
به شاخه خويش باز مي‌تواند جست؟
نه، پروانه‌اي بود آن.
ترجمه شاملو و پاشايي

گل افتاده ، به شاخه
ديدم كه باز مي‌گردد
پروانه است.
ترجمه پاشايي و مائه دا

گلي به زمين افتاده
به شاخه بازگشت:
وه، يك پروانه!
ترجمه پيرزاد


اين آيا برگ فرو افتاده‌اي است
كه بر شاخه تاب مي‌خورد؟
آه نه ... پروانه‌اي بود.
ترجمه زرگرباشي

شكوفه افتاده
به شاخه باز مي‌گردد
بنگر، پروانه‌اي.
ترجمه شاهق و سهيل

شكوفه افتاده
به شاخه باز مي‌گردد
نگاه كن، پروانه‌اي!
ترجمه پاشايي

برگي از شاخه فتاد
باز برجست و نشست
آه, اين شاپره بود.
ترجمه سهراب سپهري




3) چي‌يو جو

آه، نيلوفر صحرايي!
دلو به دام افتاده است
من در پي آب بودم.
ترجمه شاملو و پاشايي

نيلوفر صحرايي
دلو چاه مرا اسير كرده است
براي آب به جاي ديگر خواهم رفت.
ترجمه پاشايي

نيلوفر صبحگاهي
دلو را گرفته است:
آب خواستن از ديگري.
ترجمه پاشايي و مائه دا

نيلوفر پيچ
دلوم را اسير كرده
گدايي آب خواهم كرد.
ترجمه شاهق و سهيل

نيلوفري به گل نشسته
بر گرد دلو چاه من پيچيد
آب از خانه همسايه مي‌كشم.
ترجمه زرگرباشي

بايد به گدايی آب بروم
نور صبح
چشمه‌ام را تسخير کرده است.
ترجمه رشيد کرباسی

برگرفته از
http://suzume.blogfa.com/post-10.aspx