آیا پایه گذار کشور ژاپن پارسی تبار بوده است ؟

بر روی اسکناس های ده هزار ینی پیشین ژاپن، عکس مردی دیده می شود که از او با نام پایه گذار کشور کنونی ژاپن و نخستین قانون گذار این سرزمین یاد می شود .
« شوتوکو تایشی » نام این مرد بزرگ می باشد که گفته می شود در سال ۵۷۴ میلادی در استان نارا زاده شده و در سال ۶۲۲میلادی درگذشته است . Shotoku Taishi
در ژاپن دیدگاهی است که می گوید شوتوکو تایشی از نژاد پارسی بوده که خانواده او از راه چین به ژاپن آمده بودند .
چیکارا کوجی پژوهشگر دوران گذشته ژاپن، یکی از کسانی می باشد که برپایه برخی نشانه ها بر این باور است که در رگ های شوتوکو تایشی خون پارسی جریان داشته است .
کوجی در یک برنامه تلویزیونی شبکه توکیو می گوید که باورهای شوتوکو تایشی درباره ستارگان و نقش این ستارگان در زندگی روزمره او نشان می دهد که باورهای او به باورها و آیین های پارسیان کهن بسیار نزدیک بوده است .
به گفته این پژوهشگر در پرستشگاه بودایی که شوتوکو تایشی در دوران زندگی خود در شهر کنونی اوساکا ساخته ، شمشیری از او بجا مانده که بر آن نقش ستارگان هفت اورنگ دیده می شود که با زندگی پارسیان پیوند نزدیکی داشته است .
گفته می شود که در گذشته ستارگان هفت اورنگ راهنمای رهنوردان ایرانی بوده که از راه ابریشم گذر می کرده و با کشورهای دیگر در داد و ستد بودند .
کوجی همچنین می گوید که در ایران باستان، باورهای دینی ایرانیان بر پایه آیین میترا استوار بود و پارسیان سال نو را در شب چله جشن می گرفتند .
این پژوهشگر ژاپنی می افزاید که پارسیان شهر باستانی تخت جمشید را بگونه یی ساختند که در شب چله، ستاره شباهنگ که پس از خورشید، تابان ترین ستاره در آسمان می باشد از روبرو در زاویه بیست درجه بسوی شمال غربی دیده شود .
به گفته او، راهی که میان خانه شوتوکو تایشی و محل کار او ساخته شده و هم اکنون در استان نارا وجود دارد نیز همانند تخت جمشید بگونه یی ساخته شده که زاویه آن بیست درجه بسوی شمال غربی گرایش دارد .
این گرایش بیست درجه یی بسوی شمال غربی در چند جای دیگر از استان نارا و خانه یی که شوتوکو تایشی در آن زندگی می کرده نیز به چشم می خورد .
یکی دیگر از نشانه هایی که گفته می شود شوتوکو تایشی پارسی تبار بوده، نوشته های بجا مانده از معبد آسوکا، کهن ترین پرستشگاه بودایی ژاپن در روستای آسوکا در استان نارا است که با شوتوکو تایشی پیوند تنگاتنگ داشته است .
در این نوشته های کهن، نام سازندگان این پرستشگاه دیده می شود ، ولی این نام ها با نام های ژاپنی همخوانی نداشته و با گویش زبان ژاپنی بیگانه هستند .
ایچی ایموتو استاد دانشگاه گایگودا در شهر اوساکا می گوید که این نام ها هر چند با خط کانجی نوشته شده، ولی گویش آن به زبان پارسی است که نمونه های آن نام هایی همچون میترا، پیمان و یا سنگ مرمر هستند.
این پرفسور ژاپنی می گوید که این نام های پارسی نشان می دهند که در ساخت معبد آسوکا، کارشناسان و ابزارهای پارسی بکار گرفته شده بودند .
یادآوری می شود که در روستای آسوکا سنگ ساخته های بزرگ و کهنی همچون فواره های سنگی دیده می شوند که پیشینه آنها به دوران آسوکا (۵۳۸ میلادی) بازمی گردد و گمان می رود با پارسیان بگونه یی در پیوند هستند.
برخی از پژوهشگران ژاپنی بر این باورند که در آنزمان از تکنولوژی آب های زیر زمینی ایرانی ( قنات ) برای آبرسانی به این فواره های سنگی بهره گرفته شده است .